губка - Пошук

люфа́, -ы́, ж.

1. Паўднёвая расліна сямейства гарбузовых.

2. Губка з высушанага валакністага плода гэтай расліны.

|| прым. лю́фавы, -ая, -ае і люфо́вы, -ая, -ае.

Люфовая мачалка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

галафо́б

‘водны арганізм, які жыве ў прэсных або слабасалёных водах: водарасць, прасцейшае, губка, кішэчнаполасцевае і інш.’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

галафо́б

‘водны арганізм, які жыве ў прэсных або слабасалёных водах: водарасць, прасцейшае, губка, кішэчнаполасцевае і інш.’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гу́біца, ‑ы, ж.

Абл. Губка ⁴. [Грыгарэц] быў тоўсты .. і меў выгляд навоя, на які толькі што навілі кросны ў дванаццаць губіц. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

myjka

ж. губка; вяхотка; анучка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Надочнік ’рачная губка, бадзяга’ (ТС). Гл. надзёжнік.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Bádeschwamm

m -(e)s, -schwämme гу́бка (для мыцця)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Schwamm

m -es, Schwämme

1) заал. гу́бка

2) гу́бка (мыйная)

~ darüber! — разм. не бу́дзем (бо́лей) пра гэ́та!, до́сыць пра гэ́та!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

mop¹ [mɒp] n.

1. шва́бра (для мыцця падлогі)

2. гу́бка (на кароткай ручцы для мыцця посуду)

3. капа́ (валасоў)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

permeable

[ˈpɜ:rmiəbəl]

adj.

праніка́льны, прапушча́льны

A sponge is permeable by water — Гу́бка ёсьць водапраніка́льная

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Verbum