цывілі́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

У юрыдычнай літаратуры — грамадзянскае права; навука грамадзянскай права.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гайдама́к, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Украінскі казак 17 і 18 стст., удзельнік народнавызваленчай барацьбы супраць польскіх памешчыкаў.

2. Салдат нацыяналістычных атрадаў у час грамадзянскай вайны ва Украіне ў 1918—1920 гг.

|| прым. гайдама́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

antebellum

[,æntiˈbeləm]

adj.

1) давае́нны, перадвае́нны

2) перад амэрыка́нскай грамадзя́нскай вайно́й

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

«БЕЛА́ВІЯ»,

гл. Беларускае аб’яднанне грамадзянскай авіяцыі.

т. 2, с. 381

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

эпапе́я ж., в разн. знач. эпопе́я;

~пе́і Гаме́ра — эпопе́и Гоме́ра;

э. грамадзя́нскай вайны́ — эпопе́я гражда́нской войны́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

будзёнаўка, ‑і, ДМ ‑наўцы; Р мн. ‑навак, ж.

Шлем, які насілі чырвонаармейцы ў перыяд грамадзянскай вайны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ветэра́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Стары, бывалы воін.

В.

Грамадзянскай вайны.

2. перан., чаго. Стары, заслужаны працаўнік, дзеяч у якой-н. галіне.

В. працы.

В. навукі.

|| ж. ветэра́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак (разм.).

|| прым. ветэра́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Басма́ч, рус., укр. басма́ч. Запазычанне (праз рус. мову) з узб. мовы (у час грамадзянскай вайны): узб. басмачи (‑чи — агентыўны суфікс), да басма ’налёт’. Падрабязней гл. Дзмітрыеў, Тюрк. эл., 19; Шанскі, 1, Б, 52; Супрун, УЗ Кирг.У, 3 (1957), 91.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

самасці́йнік, ‑а, м.

У час грамадзянскай вайны — удзельнік нацыяналістычнага контррэвалюцыйнага руху на Украіне, які ставіў сабе за мэту аддзяленне яе ад Расіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свабодалю́бнасць, ‑і, ж.

Тое, што і свабодалюбства. Купала і Колас паэтызуюць у сваім героі перш за ўсё рысы свабодалюбнасці і грамадзянскай актыўнасці. Перкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)