ксілагра́фія, ‑і, ж.

1. Гравіраванне на дрэве. Майстэрства ксілаграфіі.

2. Гравюра на дрэве, адбітак з такой гравюры. Калекцыя ксілаграфій.

[Ад грэч. xylon — дрэва і graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пірагравю́ра

(ад піра- + гравюра)

гравюра, выкананая шляхам прымянення піраграфіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

фотаксілагра́фія, ‑і, ж.

Гравюра на дрэве з перанясеннем малюнка на паверхню дошкі фатаграфічным спосабам з далейшым гравіраваннем штрыхоў ад рукі.

[Ад грэч. phos, phōtós — святло, xylon — ссечанае дрэва і graphó — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

grawiura

ж. гравюра

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rycina

ж. гравюра

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ryc.

= rycina — гравюра

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

аўтагравю́ра

(ад аўта- + гравюра)

гравюра, адціснутая з дошкі, гравіраванай самім аўтарам малюнка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Radíerung

f -, -en гравю́ра, афо́рт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Fárbstich

m -(e)es, - каляро́вая гравю́ра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

anaglyph

[ˈænəglɪf]

n.

анаглі́ф -у m. (выпу́клая гравю́ра)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)