уя́ўнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць уяўнага (у 1 знач.). [Тася:] — У думках — нібы кінакадры з твайго жыцця: мы разам, працуем, чытаем кнігі, у нас хлопчык! Абарвеш гэтую ўяўнасць, і такая горыч... Гарбук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

го́речь прям., перен. гарката́, -ты́ ж., гарко́та, -ты ж.; го́рыч, -чы ж., разг. го́ркасць, -ці ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

acridity

[æˈkrɪdəti]

n., pl. -ties

1) е́дкая го́рыч

2) зье́длівасьць f.; зье́длівая нату́ра

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

gorycz

ж. горыч; гаркота; гарчэча;

kielich ~y — чара горычы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

acerbate

[,æsərˈbeɪt]

v.t.

1) рабі́ць кі́слым, да́ўка -кі́слым, го́ркім

2) Figur. злава́ць; раздражня́ць; выкліка́ць го́рыч

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bitterness

[ˈbɪtərnəs]

n.

1) гарчыня́, гарката́, го́ркасьць f.

bitterness of wormwood — го́ркасьць палыну́

2) го́рыч f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

goryczka

ж.

1. горыч, гаркота, гарчэча;

2. бат. гарычка (Gentiana L.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

маршчы́ніцца, ‑ніцца; незак.

Пакрывацца маршчынамі, збірацца ў маршчыны; моршчыцца (пра скуру). І твар маршчыніцца цярпеннем, і точыць сэрца горыч слёз. Машара. // перан. Пакрывацца рабізною (пра паверхню вады). Рака то супакойвалася на момант, то зноў, узрушаная новым парывам ветру, ўздрыгвала, маршчынілася нават у зацішку, нібы ёй было холадна. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міну́ўшчына, ‑ы, ж.

Тое, што было раней, што даўно прайшло; мінулае; былое. Як жывы сведка мінуўшчыны, адзін стары дзед Лявон астаўся тут. Бядуля. Думкі не пакідаюць мяне. Можа і не варта каламуціць тую палыновую горыч далёкай мінуўшчыны. Асіпенка. // Старажытнасць, старадаўнасць. Сівая мінуўшчына. □ І ў суме адвечным, ссутуліўшы плечы, Мінуўшчына ў замчышчы спіць. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

exasperate

[ɪgˈzæspəreɪt]

v.t.

1) злава́ць, раздражня́ць

2)

а) выкліка́ць го́рыч, пагарша́ць (благо́е адчува́ньне, хваро́бу, боль)

б) паглыбля́ць, узмацня́ць (варо́жасьць, лю́тасьць), разьвярэ́джваць (ра́ну)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)