дэмпфі́раваць

(ням. dämpfen = глушыць)

гасіць ваганні ў механічных, электрычных і іншых сістэмах шляхам рассейвання энергіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аглушы́ць, аглушу́, аглу́шыш, аглу́шыць; аглу́шаны; зак., каго-што.

1. гл. глушыць.

2. Моцным гукам, шумам пазбавіць слыху або яснасці слыху.

А. выбухам.

3. перан. Напоўніць аглушальнымі гукамі (паветра, прастору).

4. Моцна ўдарыць па галаве; ударам давесці да непрытомнасці (разм.).

5. перан. Чым-н. нечаканым моцна ўразіць, ашаламіць.

А. навінамі.

|| незак. аглу́шваць, -аю, -аеш і аглуша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

amortisíeren

vt

1) эк. паступо́ва ліквідава́ць доўг; амартызава́ць

2) тэх. аслабля́ць, глушы́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stun

[stʌn]

1.

v.t.(-nn-)

1) глушы́ць, аглуша́ць (уда́рам)

2) ашаламля́ць

2.

n.

ашало́мленасьць, агало́мшанасьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

drósseln

vt

1) душы́ць

2) глушы́ць (матор)

3) абмяжо́ўваць, скарача́ць (расходы); збіва́ць цэ́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

о́ргія, ‑і, ж.

1. У старажытных народаў — рэлігійныя абрады, звязаныя з культам багоў віна і вінаробства (Дыяніса і Арфея — у Грэцыі, Вакха — у Рыме).

2. перан. Разгульнае, разбэшчанае баляванне. П’янкі, оргіі нібы знарок выдуманы, каб глушыць, таптаць тое прыгожае, што ёсць у душы. Навуменка.

[Грэч. órgia — тайныя абрады.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

muffle [ˈmʌfl] v.

1. глушы́ць, прыглу́шваць (пра гукі);

muffled voices прыглу́шаныя галасы́

2. ху́таць, заху́тваць; захіна́ць;

She muffled the child up in a blanket. Яна захутала дзіця ў коўдру;

muffle oneself ху́тацца, заху́твацца; захіна́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

піць; жлукціць (разм.); цягнуць, глушыць, куляць (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

muffle

[ˈmʌfəl]

1.

v.t.

1) ху́таць, заху́тваць; захіна́ць

2) to muffle oneself — ху́тацца, заху́твацца, захіна́цца

3) глушы́ць, заглуша́ць (гук)

2.

n.

заглу́шаны гук

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

тарара́м, ‑у, м.

Разм. Шум, грукат. [У ніжніх пакоях] стаіць такі вэрхал і тарарам, ажно глушыць вушы. Людзі гавораць усе разам, стараюцца перакрычаць адны адных. Бядуля. [Алёша:] — Іду гэта па Зарэччы, чую, у хаце адной аж на сцену лезе народ, лямант, візг... А пасля, братка, як паднялі тарарам, — хоць уцякай!.. Брыль. // Сварка, скандал. [Васіль:] — Насця зноў тарарам падыме, што п’ём малачко ад дзвюх кароў. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)