геагно́зія

(ад геа- + -гнозія)

назва геалогіі ў канцы 18 — першай пал. 19 ст.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геаэнерге́тыка

(ад геа- + энергетыка)

галіна энергетыкі, звязаная з выкарыстаннем глыбіннага цяпла зямной кары.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геаантыкліна́ль

(ад геа- + антыкліналь)

горны масіў, які ўтвараецца ў межах геасінклінальнай (гл. геасінкліналь) вобласці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геааку́стыка

(ад геа- + акустыка)

навука, якая даследуе гукавыя, інфрагукавыя і ультрагукавыя з’явы ў зямной кары.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геакаро́на

(ад геа- + карона)

знешняя абалонка атмасферы Зямлі, якая складаецца ў асноўным з атамарнага вадароду.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геакра́тыя

(ад геа- + гр. kratos = сіла, моц)

улада прыроды (Зямлі) над чалавецтвам; філасофская канцэпцыя фаталістаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геаксе́ны

(ад геа- + гр. ksenos = чужы)

жывёлы, якія выкарыстоўваюць глебу для часовага прытулку (напр. грызуны, тараканавыя).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геамагнітафо́н

(ад геа- + магнітафон)

геафон, які ўзмацняе і рэгіструе цяжкаўлоўныя гукавыя хвалі ў падземных горных вырабатках.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геамеры́да

(ад геа- + гр. meris, -idos = частка)

жывое покрыва, сукупнасць усіх жывых арганізмаў, якія насяляюць Зямлю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геатэрмі́я

(ад геа- + -тэрмія)

раздзел геафізікі, які вывучае цеплавы стан зямной кары і Зямлі ў цэлым.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)