Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
пага́ўкваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм.Гаўкаць час ад часу, зрэдку. Ляніва пагаўкваў сабака, узлёгшы на буду.Арочка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
га́ркаць, -аю, -аеш, -ае; незак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пра сабаку: злосна гаўкаць, брахаць.
2.перан., што і без дап. Моцна і груба крычаць на каго-н. (разм.).
|| аднакр.га́ркнуць, -ну, -неш, -не; -ні.
|| наз.га́рканне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Браха́ць ’гаварыць няпраўду; гаўкаць’. Ст.-рус., ст.-слав.брехати ’гаўкаць’, рус.бреха́ть, укр.бреха́ти, польск.brzechać ’тс’, славац.brechať ’тс’, балг.брехам ’сапці; рассмяяцца’, серб.-харв.брѐхати, ’сапці, кашляць’ і г. д. Слав.brechati (можа, гукапераймальнае). Лічаць роднасным з лат.brèkt ’крычаць, плакаць’, ст.-в.-ням.braht ’шум’, англ. (to) bark ’гаўкаць’ і г. д. Бернекер, 83–84; Праабражэнскі, 1, 45; Фасмер, 1, 213; БЕР, 1, 78; Махэк₂, 66.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
yap2[jæp]v.(at)
1.га́ўкаць, браха́ць, ця́ўкаць
2.slang балбата́ць, мало́ць (языком)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
зага́ўкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Пачаць гаўкаць. // Гаўкнуць некалькі разоў запар. Лыска, які ляжаў каля ног лесніка, загаўкаў і пабег да варот.Чарот.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
га́ўканне, ‑я, н.
Разм.Дзеяннепаводлезнач.дзеясл.гаўкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Мурза.. з гучным гаўканнем накінулася на мядзведзя і давай ірваць яго зубамі за заднія ногі.Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пага́ўкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм.
1.Гаўкаць некаторы час. Сабака пагаўкаў і перастаў.
2.перан.Груб. Пагаварыць некаторы час. [Сомік:] — Вось пагаўкай яшчэ, дык заробіш ты ў мяне сёння.Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)