га́ўкаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. Брахаць (пра сабаку).

2. перан. Паклёпнічаць, нагаворваць (пра зламысных людзей; разм.).

|| аднакр. га́ўкнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. га́ўканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

га́ўкаць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. га́ўкаю га́ўкаем
2-я ас. га́ўкаеш га́ўкаеце
3-я ас. га́ўкае га́ўкаюць
Прошлы час
м. га́ўкаў га́ўкалі
ж. га́ўкала
н. га́ўкала
Загадны лад
2-я ас. га́ўкай га́ўкайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час га́ўкаючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

га́ўкаць несов.

1. га́вкать, ла́ять; тя́вкать;

2. разг., перен. (браниться, наговаривать) тя́вкать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

га́ўкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм.

1. Брахаць. Сабакі кідаліся пад колы і на колы, гаўкалі на буланчыка, круцячыся ў яго пад нагамі, хапалі зубамі за пугу... Якімовіч.

2. перан. Нагаворваць, паклёпнічаць (пра зламысных людзей).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Га́ўкаць ’гаўкаць’ (БРС, Касп., Шат., Сл. паўн.-зах.). Рус. га́вкать, укр. га́вкати, балг. га́вкам, чэш. дыял. havkať і г. д. Утварэнне суфіксам ‑к‑ ад гукапераймальнага гав‑ (без ‑к‑ таксама адзначаюцца формы ў слав. мовах: чэш. дыял. havat ’гаўкаць’). Гл. Шанскі, 1, Г, 4; Фасмер, 1, 379; Слаўскі, 1, 410; Трубачоў, 6, 110.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

звя́гаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

1. Надакучліва гаўкаць (пра сабаку).

2. Назойліва прасіць, напамінаць, патрабаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

га́вкать несов., прост. га́ўкаць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ла́ять несов. браха́ць; (тявкать) га́ўкаць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тявкать несов. га́ўкаць, дзя́ўкаць, ця́ўкаць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разга́ўкацца, ‑аецца; зак.

Разм. Пачаць моцна і доўга гаўкаць. Апоўначы, аднойчы, на дварэ Разгаўкалася Шаўка, Ды так жа ўзялася гаўкаць, Што аж мароз па скуры ўсіх дзярэ. Корбан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)