хлісну́ць

‘кульнуць, хапіць гарэлкі і пад. (хліснуць што-небудзь і без прамога дапаўнення)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. хлісну́ хліснё́м
2-я ас. хлісне́ш хлісняце́
3-я ас. хлісне́ хлісну́ць
Прошлы час
м. хлісну́ў хлісну́лі
ж. хлісну́ла
н. хлісну́ла
Загадны лад
2-я ас. хлісні́ хлісні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час хлісну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ГРОГ

(англ. grog),

напітак з гарэлкі, рому або каньяку і гарачай вады з цукрам.

т. 5, с. 419

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

чаку́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Разм. Невялікая бутэлька гарэлкі. На сядзенні стаяла бутэлечнае піва, чакушка гарэлкі і прынесеныя з гаража механікам дзве гранёныя шклянкі. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГАРЭ́ЛКА,

моцны алкагольны напітак; сумесь рэктыфікаванага этылавага спірту (40—56 аб’ёмных %) са змякчанай вадой. Для прыгатавання гарэлкі водна-спіртавую сумесь прапускаюць праз актываваны вугаль, потым фільтруюць. Розныя віды гарэлкі маюць цукар, пітную соду, ацэтат натрыю і інш. Перагонкай зброджаных пладоў і ягад атрымліваюць гарэлку вінаградную, вішнёвую і да т.п.

т. 5, с. 79

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

паўшто́ф, ‑а, м.

Уст. Бутэлька, якая змяшчае палавіну штофа (гарэлкі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарэ́лачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гарэлкі ​2. Гарэлачны пах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зап’яне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Зрабіцца п’яным, ап’янець. Зап’янець ад гарэлкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Смылікі́ ‘гарэлкі (гульня)’ (Касп.). Да смылець (гл.), аналагічна гарэлкі < гарэць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вінакурэ́нне, ‑я, н.

Вытворчасць спірту і гарэлкі са збожжа, з бульбы і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нахлябта́цца, ‑хлябчуся, ‑хлебчашся, ‑хлебчацца; зак.

1. Уволю пахлябтаць.

2. Груб. Напіцца гарэлкі, віна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)