potty

гаршчок -ка m. (дзіця́чы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кашпо́

(фр. cache-pot, ад cacher = хаваць + pot = гаршчок)

дэкаратыўная ваза, звычайна керамічная, у якую ставяць кветкавы гаршчок.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

расхваста́цца, ‑хвошчацца; зак.

1. Стаць непрыгодным, размачаліцца ад хвастання. Пуга расхвасталася.

2. Разбіцца, раскалаціцца. Гаршчок расхвастаўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

корча́га ж., уст., обл. (сосуд) гаршчо́к, -шка́ м., збан, род. збана́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Náchttopf

m -(e)s, -töpfe (начны́) гаршчо́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

nocnik

м. начны гаршчок

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ухо́даць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак. (разм.).

1. каго (што). Пазбавіць жыцця, забіць.

2. каго (што). Змардаваць, змучыць.

Уходала яго хвароба.

Уходалі сіўку крутыя горкі (прымаўка).

3. што. Патраціць, расходаваць або з’есці.

У. многа грошай.

Уходалі гаршчок кашы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

загляда́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да заглянуць.

•••

Заглядаць у чарку (бутэльку) — часта выпіваць.

Заглядаць у чужы гаршчок — быць празмерна цікаўным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БА́БІНА КА́ША,

у беларусаў абрадавая страва на радзінах. Каша з прасяных, ячных або грэцкіх круп на малацэ, з яйкамі, мёдам, цукрам, маслам, якую варыла бабка-павітуха. Бабіну кашу падавалі пад канец святочнага абеду, калі пачынаўся «торг» за яе. Пасля «торгу» гаршчок з бабінай кашай заставаўся ў самага шчодрага (звычайна гэта быў кум) госця. Ён разбіваў гаршчок на шчасце нованароджанаму і частаваў усіх кашай на чарапку. У наш час на радзінах замест бабінай кашы па традыцыі ў гаршку падаюць цукеркі, пячэнне і інш.

Т.І.Кухаронак.

т. 2, с. 181

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

апле́сці, -ляту́, -ляце́ш, -ляце́; -ляцём, -лецяце́, -ляту́ць; -лёў, -ляла́, -ло́; -ляці́; -ле́цены; зак.

1. што. Пакрыць перапляценнем з чаго-н., абвіць чым-н. гнуткім.

А. гаршчок.

2. перан., каго-што. Хітрыкамі аблытаць, ашукаць і пад. (разм.).

|| незак. аплята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)