горадабудаўні́цтва, ‑а, н.

Мерапрыемствы, звязаныя з будаўніцтвам і добраўпарадкаваннем гарадоў і гарадской гаспадаркі. Захаванне архітэктурнай спадчыны і яе арганічнае ўключэнне ў структуру гарадоў, што павінны быць рэканструяваны, — адна з важнейшых праблем сучаснага горадабудаўніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крэмль, крамля, м.

Цэнтральная ўмацаваная частка старажытных рускіх гарадоў, звычайна абнесеная сценамі з вежамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азеляне́нне ср. озелене́ние;

а. гарадо́ў — озелене́ние городо́в;

рабо́ты па ~нні — рабо́ты по озелене́нию

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няма́ла, прысл.

Даволі многа. Гарадоў Я пабачыў нямала. Астрэйка. — Так, — задумёна прамовіў Мікола, — працы наперадзе нямала. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ *Мы́шчыкалатка, мышчыкълътка ’костачка (чучалак) у пальцы’ (гарадоў, Нар. лекс.). У выніку кантамінацыі мышчалка і шчыкалатка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Молан ’маланка’ (гарадоў, ДАБМ, к. 311), молань (в.-дзв.), молання ’тс’ (глыб., Сл. ПЗБ). Да мала́нка 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лесапа́рк, ‑у, м.

Лясны масіў, які знаходзіцца ў зялёнай зоне гарадоў, прамысловых цэнтраў і інш., прыстасаваны для масавага адпачынку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hinterland [ˈhɪntəlænd] n. раёны, які́я знахо́дзяцца ў глыбіні́ краі́ны, далёкія ад прыбярэ́жнай паласы́, бераго́ў вялі́кай ракі́ або́ ад буйны́х гарадо́ў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

знакамі́ты, ‑ая, ‑ае.

Шырока вядомы; славуты. Шмат на свеце гарадоў Самых знакамітых, Толькі Мінск заўжды дамоў Цягне, як магнітам. Бачыла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

туры́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто займаецца турызмам. Яркае хараство берагоў і гарадоў, багатая гісторыя прыводзяць у Італію мноства турыстаў. «Полымя».

[Фр. touriste.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)