Schráubenmutter

f -, -n га́йка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

mutra

ж. гайка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адшрубава́цца, ‑буецца; зак.

Аддзяліцца, верцячыся, круцячыся па вінтавой нарэзцы. Гайка адшрубавалася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ніт¹, ніта, мн. ніты, -аў, м.

Металічны стрыжань, які мае на адным канцы галоўку, а на другім — разьбу, на якую накручваецца гайка; болт (спец., уст.).

|| прым. ні́тавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гай, -ю, М аб га́і і у гаі, мн. гаі́, гаёў, м.

Невялікі часцей лісцевы лес.

Бярозавы г.

|| памянш. гаёк, гайка́, мн. гайкі́, гайко́ў, м.

|| прым. гаёвы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Му́тра ’гайка на возе, якая трымае кола ў драбінах’ (Масл., Сл. ПЗБ, палес., Жыв. сл.; навагр., Шатал.), ’гайка, якая трымае атосу’ (Масл., Сцяшк. Сл.), пін. мутэрка ’гайка’ (Сл. Брэс.). Праз польск. mutra (Мацкевіч, Сл. ПЗБ, 3, 88) з ням. Mutter ’гайка’ < ’маці’ (Клюге₂₀, 496).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бара́нчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. гл. баран¹.

2. толькі мн. Невялікія пеністыя хвалі на вадзе, а таксама невялікія кучавыя воблакі.

3. Гайка з двума вушкамі для закручвання рукамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыціскны́, ‑ая, ‑ое.

Спец. Які служыць для прыціскання, з’яўляецца прыціскачом. Прыціскная лапка. Прыціскная гайка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расшрубава́цца, ‑буецца; зак.

Паслабнуць, расхістацца ў змацаваннях, адшрубавацца (пра што‑н. зашрубаванае). Гайка расшрубавалася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

muterka

ж. разм. гайка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)