Балдэ́с ’дурны, нерастаропны чалавек; вісус, гультай’ (Бяльк.), ’аболтус’ (Гарэц., Касп.). Бясспрэчна, кантамінаванае слова, параўн. балда́ і балбе́с.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Лабатра́с ’вісус, абібок, гультай’ (КТС), лсібатрос ’тс’ (Касп., Нар. сл.), лсібатрэс ’тс’ (Мядзв.). З рус. лоботряс ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bizun

м.

1. бізун, пуга;

2. гарэза, вісус

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Léichtfuß

m -es, -füße легкаду́мны [неразва́жлівы] чалаве́к

Brúder ~ — гуля́ка, ві́сус

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ла́йбус ’гультай, лежабок’ (Яўс.). Відавочна, звязана з лайба 2. Суф. ‑ус надае адмоўную характарыстыку. Параўн. вісус, біндус, польск. garbus ’гарбун’, wiarus ’стары салдат’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

daredevil

[ˈder,devəl]

1.

n.

сьмяльча́к -а́ m.; ві́сус -а m.

2.

adj.

1) зухава́ты

2) безразва́жны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Атла́ндзер, атла́ндзір ’бестурботны, вісус, гультай’ (Бяльк., Юрч.). Няясна. Можа ад атлант ’статуя, што падпірае частку будынка’ (паводле ст.-грэч. міфалагічнага гіганта Атланта, які падпіраў Зямлю)?

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

жэ́ўжык м.

1. (цацка) Kréisel m -s, -;

2. разм. (гарэза, вісус - пра хлопчыка) Schlíngel m -s, -; Quécksilber n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ламі́-галава́ ’гарэза, вісус’ (Нас.) можна разглядаць як кантамінацыю рус. сорви‑голова і бел. ламаць (хрыбет, шыю і інш.). Параўн. таксама чэш. lomikost, каш. lam̓ignat ’асілак’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

łobuz

м.

1. нягоднік, мярзотнік;

2. гарэза, свавольнік, вісус

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)