обнару́жить сов.

1. (сделать видимым) паказа́ць;

2. (выказать) вы́казаць, мног. павыка́зваць, вы́явіць, паказа́ць;

обнару́жить свою́ ра́дость вы́казаць (паказа́ць) сваю́ ра́дасць;

3. (отыскать) знайсці́, мног. пазнахо́дзіць, адшука́ць;

4. (установить) вы́явіць;

обнару́жить пропа́жу докуме́нтов вы́явіць прапа́жу дакуме́нтаў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изъяви́ть сов. вы́казаць; (о согласии — ещё) даць, вы́явіць; см. изъявля́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адшука́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

Знайсці, выявіць пасля пошукаў, намаганняў.

А. патрэбную рэч.

|| незак. адшу́кваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адшука́нне, -я, н. і адшу́кванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выяўле́нне, ‑я, н.

Дзеянне і працэс паводле знач. дзеясл. выяўляць — выявіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неспага́длівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць неспагадлівага. // Нячулыя адносіны да каго‑, чаго‑н. Выявіць неспагадлівасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выяўля́цца, ‑яецца; незак.

1. Незак. да выявіцца.

2. Зал. да выяўляць (гл. выявіць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wyjawić

зак. выявіць; праявіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

przejawić

зак. праявіць, выявіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

uzewnętrznić

зак. выявіць, паказаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Vórschein

zum ~ bríngen* — вы́явіць, вы́крыць, раскры́ць

zum ~ kómmen* — з’яўля́цца, выяўля́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)