вы́хлестать сов., прост.
1. (хлеща чем-л., удалить, выбить) вы́біць, мног. павыбіва́ць;
вы́хлестать ковёр вы́біць дыва́н;
2. (отхлестать) вы́хвастаць; вы́сцебаць;
3. (выпить) груб. вы́жлукціць; вы́хлебтаць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
усы́паць, ‑плю, ‑плеш, ‑пле; зак.
1. што і чаго. Насыпаць чаго‑н. куды‑н.; высыпаць. Андрэй, як і Алёша, расцёр на далоні колас, прадзьмуў зерні і ўсыпаў у рот. Лобан. Маці знайшла торбу і ўсыпала ў яе з гарнец бульбы. Якімовіч.
2. што. Пакрыць усю паверхню чым‑н. сыпучым. Снег усыпаў зямлю. □ Апалыя лісты ўсыпалі сцежкі і мокрую траву. Грахоўскі. // перан. З’явіцца на паверхні чаго‑н. у вялікай колькасці. Гракі ўсыпалі ўсё ржышча, і яно здавалася жывым, нібы рухалася. Хомчанка. Зоры чыстыя, буйныя ўсыпалі неба. Карпаў.
3. каму. Разм. Пабіць або вылаяць каго‑н. [Ян:] — От здыму папругу ды як усыплю, то навучышся і сеяць і са старэйшымі гаварыць. Чарнышэвіч. // Узяць пад арышт. — Што з ім [Іванам] рабіць? Мо паклікаць участковага, хай усыпле сутак пятнаццаць? — ні то папытаў, ні то прапанаваў вусаты дзядзька Мікалай. Місько. // Нанесці ўдар па ворагу. [Мірановіч] успамінаў апошні свой бой, і тады то дакараў сябе, што не ўбярогся, то адчуваў задаволенасць, што ўсё ж немцам усыпалі і што ён сам падбіў танк... Марціновіч.
•••
Усыпаць бярозавай кашы каму — тое, што і даць бярозавай кашы (гл. даць).
Усыпаць гарачых (бізуноў) — пакараць каго‑н., адсцябаць, выхвастаць.
усыпа́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.
Незак. да усы́паць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)