вырашэ́нне ср.

1. реше́ние;

2. разреше́ние; реше́ние;

3. разреше́ние;

1-3 см. выраша́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ацверазе́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее і ацвяро́зець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць цвярозым пасля ап’япення. // перан. Пачаць цвяроза думаць, разважаць, вырашаць пытанні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ваці́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Вырашыць (вырашаць) што‑н. галасаваннем (у парламенце, на сходзе). Ваціраваць дзяржаўную пазыку. Ваціраваць давер’е.

[Ням. votieren.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выраша́цца несов.

1. (о деле, вопросе) разреша́ться, реша́ться;

2. страд. реша́ться; разреша́ться; см. выраша́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Entschéidungsbefugnis

f -, -se пра́ва выраша́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ваці́раваць

(ням. votieren, ад с.-лац. votare)

вырашаць што-н. галасаваннем (у парламенце, на сходзе).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

предреша́ть несов.

1. прадраша́ць, выраша́ць (напе́рад);

2. (предопределять) прадвызнача́ць; вызнача́ць (напе́рад); (обусловливать) абумо́ўліваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

prejudge

[,pri:ˈdʒʌdʒ]

v.

асуджа́ць за́гадзя; прадраша́ць, выраша́ць напе́рад

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вяршы́ць (вырашаць) entschéiden* vt, vi (чым-н. über A); die Macht áusüben; hérrschen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

аўтано́мія, ‑і, ж.

Самакіраванне; права самастойна вырашаць справы ўнутранага заканадаўства і кіравання. Дэмакратычная дзяржава павінна прызнаваць аўтаномію розных абласцей, асабліва абласцей і акруг з розным нацыянальным саставам насельніцтва. Ленін.

[Грэч. autonomia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)