stone​3 [stəʊn] v.

1. кіда́ць камяні́ (ў каго-н.)

2. BrE выма́ць ко́стачкі (з фруктаў);

stoned peaches пе́рсікі без ко́стачак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

unpack

[,ʌnˈpæk]

v.t.

1) выма́ць, дастава́ць (рэ́чы)

2) распако́ўваць (напр. куфэ́рак), расклада́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wydobywać

незак.

1. даставаць, вымаць, выцягваць;

2. здабываць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bowel

[ˈbaʊəl]

1.

n.

кі́шка f.; вантро́бы pl. only.

2.

v.t.

патрашы́ць, выма́ць вантро́бы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Трыбушы́ць ‘патрашыць, вымаць вантробы з забітай жывёліны’ (ТСБМ, Байк. і Некр.; мёрск., Жыв. НС), ‘разварочваць, разрываць, даставаць усё, што знаходзіцца ў чым-небудзь’ (ТСБМ, Растарг.), ‘тармашыць, рабіць вобыск’ (там жа, ТС), ‘трэсці; разварочваць’: трыбушыць у сундуку (Юрч. СНЛ), турбу́шыць ‘тармасіць, тузаць’ (ТС), трыбушы́цца ‘знішчацца, развальвацца, рвацца’ (Юрч. Вытв.), трэбушы́ты ‘трэсці, калаціць’ (пін., Нар. лекс.), сюды ж трыбушэ́ннік ‘той, хто трасе, разбурае’ (Юрч. СНЛ). Укр. трибушити ‘рассыпаць, раструшваць’, ‘выдаляць вантробы з рыбы ці забітай жывёлы’, трибуши́тися ‘рассыпацца, раструшваць’, тельбуши́ти ‘раструшваць’, польск. trybuszyć ‘матлашыць; патрашыць забітага звера’, славен. trebúšiti ‘напружвацца, выпучваць жывот, пуза’, балг. търбу́ша, дыял. тербу́ша ‘вымаць вантробы’, макед. трбуши ‘патрашыць, распорваць жывот’. Да трыбу́х (гл.), утворана, як патрашы́ць ад потрахі́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

heráusnehmen

* vt выця́гваць, выма́ць; забіра́ць

sich (D) viel ~ — дазваля́ць сабе́ лі́шняе

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áuspacken

vt

1) распако́ўваць, выма́ць

2) разм. выклада́ць (навіны); прызнава́цца (на допыце)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

патрашы́ць, ‑трашу, ‑трошыш, ‑трошыць; незак., каго-што.

1. Вымаць вантробы. Патрашыць курыцу. □ [Дзядзька:] — Будзеш патрашыць рыбу і класці ў крапіву... Місько. [Матросы-рыбакі] рыхтавалі на зіму дробную камбалу пад піва: патрашылі, трохі салілі і развешвалі вяліцца на снасцях. Караткевіч.

2. перан. Разм. Даставаць, выцягваць усё тое, што знаходзіцца ў чым‑н. Тры немцы патрашылі ранцы і рэчавыя мяшкі палонных. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

drylować

незак.

1. вымаць костачкі з фруктаў;

2. с.-г. сеяць радкамі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

áusnehmen

*

1.

vt

1) выма́ць

2) патрашы́ць

3) выключа́ць

2.

(sich) вызнача́цца, вылуча́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)