недалячы́ць, ‑лячу, ‑лечыш, ‑лечыць; зак., каго-што.

Не поўнасцю, не зусім вылечыць. Недалячыць раненага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zaleczyć

зак. залячыць; вылечыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

uzdrowić

зак. вылечыць, аздаравіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

павыле́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Вылечыць усіх, многіх або ўсё, многае. Павылечваць хворых. Павылечваць пальцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вярну́ць¹, -ну́, ве́рнеш, ве́рне; -ні́; ве́рнуты; зак., каго-што.

1. Аддаць узятае назад.

В. доўг.

2. Прымусіць або даць магчымасць вярнуцца назад.

В. дамоў.

В. бацьку дзецям.

В. да жыцця (вылечыць).

|| незак. вярта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і варо́чаць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адпаі́ць, -паю́, -по́іш, -по́іць; -по́ены; зак., каго.

1. Скончыць паіць.

А. кароў.

2. Выгадаваць на пойле, адкарміць малаком.

А. цялят.

3. Вылечыць, даючы якое-н. пітво, лякарства (разм.).

А. хворага настоем траў.

|| незак. адпо́йваць, -аю, -аеш, -ае (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

prevention [prɪˈvenʃn] n. прадухіле́нне; папярэ́джванне; засцяро́га;

accident/crime preven tion папярэ́джванне ава́рыі/злачы́нства

♦

prevention is better than cure BrE хваро́бу лягчэ́й папярэ́дзіць, чым вы́лечыць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адпаі́ць, ‑паю, ‑поіш, ‑поіць; заг. адпаі; зак., каго.

1. Адкарміць малаком; выгадаваць на пойле. Адпаіць цяля.

2. Разм. Вылечыць, давесці да нармальнага стану якім‑н. пітвом, лякарствам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пералячы́ць, ‑лячу, ‑лечыш, ‑лечыць; зак., каго-што.

Разм.

1. Палячыць, вылечыць усіх, многіх або ўсё, многае. Пералячыць усіх дзяцей. Пералячыць зубы.

2. Празмерным лячэннем давесці да непажаданых вынікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

далячы́ць, ‑лячу, ‑лечыш, ‑лечыць; зак., каго-што.

1. Закончыць лячэнне каго‑, чаго‑н., канчаткова вылечыць. Далячыць руку. Далячыць хворага.

2. Разм. Лячэннем давесці да якіх‑н. непрыемных вынікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)