выкіда́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. выкіда́ць ​1 — выкінуць (у 1–3, 6, 7 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bin​2 [bɪn] v. infml выкі́дваць, выкіда́ць (у сметніцу)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вышиба́ть несов. (что) выбіва́ць; (кого) вышпу́рваць, выкіда́ць, выганя́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

áusspeien

* vt выплёўваць, выкіда́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dump​2 [dʌmp] v.

1. выкіда́ць на зва́лку/сме́тнік

2. зва́льваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ву́кідаць ’выгадаваць, выкачаць (кабана)’ (брагін., З нар. сл.). Гл. вы́кідаць ’тс’; адносна фанетыкі параўн. ву́зверыцца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wégschmeißen

* vt разм. выкі́дваць, выкіда́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

fórtwerfen

* vt кі́даць, адкіда́ць, выкіда́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Выкіда́нка ’стаўная аднасценная або трохсценная сетка’ (Крыв.). Утварэнне ад выкіданы пры дапамозе суф. ‑ка. Апошняе да выкідаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

выкі́дваць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выкінуць.

•••

Выкідваць антраша — рабіць мудрагелістыя рухі нагамі.

выкі́дваць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вы́кідаць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)