вы́куп, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. выкупляць — выкупіць (у 1 знач.).

2. Грошы, рэчы, прызначаныя для аплаты выкупленага. Даць багаты выкуп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адкупі́ць (выкупіць) lóskaufen vt, fréikaufen аддз. vt, ábkaufen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Вы́куп (БРС, Бяльк., КТС). Рус. вы́куп, укр. ви́куп, польск. wykup, чэш., славац. výkup, в.-луж. wukup. Бязафікснае ўтварэнне ад выкупіць (гл. купіць) (Шанскі, 1, В, 225).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bail out

а) даць закла́д, вы́купіць

б) дапамагчы́ каму́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

выкупля́ць несов.

1. выкупа́ть;

2. (вину, проступок) искупа́ть;

1, 2 см. вы́купіць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

inexpiable

[ɪnˈekspiəbəl]

adj.

1) які́ немагчы́ма вы́купіць, загла́дзіць; невыку́пны

2) няўмо́льны; непрымі́рны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

акупі́ць, акуплю, акупіш, акупіць; зак., што.

Вярнуць патрачаныя на што‑н. сродкі; пакрыць выдаткі даходам. Цаліна дала дзяржаве самы ганны хлеб, а новыя саўгасы ўжо здолелі акупіць затраты, зробленыя на іх заснаванне. Барсток. // перан. Разм. Выкупіць, скупіць, загладзіць. Паправіць памылку і акупіць віну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэпо́рт

(фр. report)

1) продаж каштоўных папер банку з абавязацельствам выкупіць іх праз пэўны час па больш высокай цане (курсу);

2) бухг. перанясенне сумы з адной старонкі на другую.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

repay [rɪˈpeɪ] (repaid) v.

1. вярну́ць (пазыку);

repay a debt/loan вярну́ць доўг/пазы́ку;

repay a mortgage вы́купіць закладну́ю

2. адпла́чваць; узнагаро́джваць;

repay smb. for smth. адпла́чваць каму́-н. за што-н.

♦

repay good for evil адплаці́ць дабро́м за зло

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

закла́д, ‑у, М ‑дзе, м.

1. Гарантаванне звароту пазыкі шляхам перадачы крэдытору якой‑н. каштоўнай рэчы, маёмасці. Узяць грошы пад заклад. □ Стары, які загадваў усім на лодачнай станцыі, сказаў, што лодкі выдаюцца толькі дарослым і ў заклад за іх трэба пакідаць які-небудзь дакумент. Бяганская.

2. Рэч, пакінутая таму, хто даў пазыку. Выкупіць заклад. Вярнуць заклад.

3. Рэч, грошы, на якія паспрачаліся. Выйграць заклад.

•••

Біцца аб заклад — тое, што і ісці ў заклад (гл. ісці).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)