certification

[,sɜ:rtɪfɪˈkeɪʃən]

n.

1) заве́раньне, засьве́дчаньне n.

2) вы́дача дыплёмаў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Léihgabe

f -, -n вы́дача ў (часо́вае) карыста́нне, вы́дача напрака́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ekstradycja

ж. юр. экстрадыцыя; выдача злачынцы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

о́рдэрны ​1, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ордэра ​1. Ордэрная выдача.

о́рдэрны ​2, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да ордэра ​2. Ордэрная форма архітэктурнага ансамбля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́казка ’адкрыццё тайны’ (Нас.); ’выдача, данос’ (Касп.). Рус. вы́казка ’тс’. Да выказаць пры дапамозе суф. ‑ка або памяншальнае ад *выказ; параўн. рус. вы́каз, укр. ви́каз ’данос, выяўленне’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Gepäckausgabe

f -, -n вы́дача багажу́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Áuslieferung

f -, -en

1) вы́дача; уручэ́нне

2) даста́ўка; вы́дача; перада́ча (у чыё-н. распараджэнне)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вы́плата ж.

1. вы́плата;

2. (членских взносов) упла́та;

3. (выдача зарплаты) полу́чка;

4. вознагражде́ние ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

экстрады́цыя

(ад экс- + лац. traditio = перадача)

выдача замежнай дзяржаве асобы, якая ўчыніла злачынства.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Bevórschussung

f -, -en вы́дача [вы́плата] ава́нсу, авансава́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)