археты́п, ‑а, м.

1. Самы старажытны рукапіс твора, які служыць першакрыніцай для наступных копій. // Першы адбітак друкаванага выдання.

2. Спец. Старажытнейшая, першапачатковая форма слова.

[Грэч. archétypon — першавобраз, арыгінал, першаўзор.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праспект,

падрабязны план, змест будучага выдання; даведачнае выданне рэкламнага характару.

т. 13, с. 19

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Bbl.

= Beiblatt – дадатак (да перыялычнага выдання); укладны ліст

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Copyright

[kɔpi'rait]

n -s, -s пра́ва выда́ння, а́ўтарскае пра́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

reprint​1 [ˈri:prɪnt] n. рэпры́нт, перадру́к; но́вае выда́нне;

It was an abridged reprint of the 1817 edition. Гэта быў скарочаны перадрук выдання 1817 года.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Тыра́ж ‘розыгрыш выйгрышаў’, ‘наклад друкаванага выдання’ (ТСБМ, Некр. і Байк.). Праз рус. тира́ж, запазычанага з франц. tirage ‘тыраж’, з першаснага значэння ‘выцягванне жэрабя’, якое ад tirer ‘цягнуць’, што выводзяць з народнай націны (Фасмер, 4, 60; ЕСУМ, 5, 571; Арол, 4, 73).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ін-пла́на

(лац. in plano)

фармат выдання ў цэлы разгорнуты аркуш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

інтэрлі́нія

(ад інтэр- + лінія)

лінія паміж радкамі кнігі або іншага выдання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

preparation [ˌprepəˈreɪʃn] n.

1. падрыхто́ўка; прыгатава́нне;

The preparations are complete. Пры гатаванні закончаны;

A new edition is in preparation. Ідзе падрыхтоўка новага выдання.

2. med. прэпара́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сло́ўнікавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да складання і выдання слоўніка (у 1 знач.). Слоўнікавы артыкул. Слоўнікавая работа. Слоўнікавае выдавецтва.

2. Які мае адносіны да слоўніка (у 2 знач.); лексічны. Слоўнікавы састаў мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)