Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
астракі́зм
(гр. ostrakismos)
1) гіст.выгнанне небяспечных для дзяржавы грамадзян у Старажытнай Грэцыі, якое вырашалася шляхам тайнага галасавання чарапкамі, дзе пісаліся імёны выгнаннікаў;
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
wyparcie
н. выцісканне;
wyparcie nieprzyjaciela — выгнанне ворага
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Áustreibung
f -, -en высяле́нне, выгна́нне; вы́ган (скаціны)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Збанітава́ць ’зняважыць, аблаяць’ (Сл. паўн.-зах.). Ст.-бел.банитовати ’выганяць’, ст.-польск.banitować ’тс’ (Булыка, Запазыч., 36); прэфіксацыя з‑ (< *jьz‑) фактычна паўтарае ўжо наяўную ў корані семантыку. Польск.banita ’выгнанец’ < с.-лац.bannitus ’прыгавораны на выгнанне’ (SWO, 68).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Бана́льны. Рус.бана́льный, укр.бана́льний. Запазычанне з франц. мовы: франц.banal (< франк.ban ’выгнанне і г. д.’; падрабязна гл. Клюге, 47). Гл. Фасмер, 1, 120; Шанскі, 1, Б, 30–31; таксама MESz, 1, 236. Няясна, ці трэба думаць пра пасрэдніцтва рус. мовы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
egzorcyzm, ~u
м.царк. экзарцызм; выгнанне д’ябла; замова ад нячысціка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Ächtung
f - выгна́нне, байко́т, забаро́на
~ der Atómwaffen — забаро́на а́тамнай збро́і
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
exile1[ˈeksaɪl, ˈegzaɪl]n.
1. ссы́лка, вы́сылка, выгна́нне;
be/live in exile быць/жыць у ссы́лцы;
force/drive smb. into exile сасла́ць/вы́слаць каго́-н.
2. ссы́льны; выгна́ннік
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Іспата́каць ’зрасходваць, выдаткаваць’ (чэрв., Сл. паўн.-зах.); параўн. рус.поток у выразе поток и разграбление ’поўнае разарэнне, разбурэнне, знішчэнне’, першапачаткова — мера пакарання ў старажытнарускай феадальнай дзяржаве, якая заключалася ў выгнанні з адабрэннем маёмасці (ССРЛЯ), уст.поточить ’раскрасці, разграбіць’, ст.-рус.потокъ, поточениѥ ’выгнанне, ссылка, зняволенне’, поточити ’саслаць у зняволенне, выгнаць’. Прэфіксальнае ўтварэнне ад *točiti (гл. тачыць). Фасмер, 3, 345.