стацыяна́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Стацыянарная ўстанова.

Прафілакторый-с.

2. Бальніца.

Пакласці хворага ў с.

3. Дзённае аддзяленне ў ВНУ.

Вучыцца на стацыянары.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

завяшча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што або з інф.

Пакідаць, перадаваць пасля сваёй смерці каму‑н. што‑н. у спадчыну. Завяшчаць маёмасць сыну. // Выказваць волю, даваць наказ паслядоўнікам, нашчадкам. У.І. Ленін завяшчаў моладзі «вучыцца, вучыцца і вучыцца». «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рая́ль, -я, мн. -і, -яў, м.

Музычны клавішны інструмент з металічнымі струнамі, нацягнутымі па гарызанталі.

Іграць на раялі.

Вучыцца па класе раяля.

|| прым. рая́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аспіра́нт

(лац. aspirans, -ntis = які дамагаецца, імкнецца, шукае)

асоба, якая вучыцца ў аспірантуры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

аднакла́снік, -а, мн. -і, -аў, м., чый або з кім.

Вучань таго ж класа, у якім хто-н. вучыцца або вучыўся.

Сустрэча аднакласнікаў.

|| ж. аднакла́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

underachieve [ˌʌndərəˈtʃi:v] v. працава́ць або́ вучы́цца не ў по́ўную сі́лу, не дасяга́ць свайго́ ўзро́ўню

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

аднаку́рснік, -а, мн. -і, -аў, м., чый або з кім.

Той, хто вучыцца або вучыўся на адным курсе з кім-н.

Артыкул майго аднакурсніка.

|| ж. аднаку́рсніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

учи́ться возвр., страд. вучы́цца; (обучаться) навуча́цца;

◊

учи́ться на со́бственных оши́бках вучы́цца на ўла́сных (на сваі́х) памы́лках;

век живи́ — век учи́сь погов. век жыві́ — век вучы́ся.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вучо́ба, ‑ы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вучыцца; навучанне, вучэнне; заняткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заво́чнік, ‑а, м.

Той, хто вучыцца па сістэме завочнага навучання. Студэнт-завочнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)