магі́стр, ‑а, м.

1. Першая вучоная ступень у некаторых зарубежных краінах і дарэвалюцыйнай Расіі. // Асоба, якая мае такую ступень.

2. Другая акадэмічная ступень, якая прысвойваецца ў вышэйшых навучальных установах ЗША і Англіі. // Асоба, якая мае такую ступень.

3. У сярэднія вякі — тытул кіраўніка каталіцкага духоўна-рыцарскага ордэна. // Асоба, якая мела такі тытул.

[Ад лац. magister — настаўнік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агрэжэ́

(фр. agrégé)

вучоная ступень у Францыі, Бельгіі, якая дае права выкладаць у ліцэях і на гуманітарных і прыродазнаўчых факультэтах універсітэтаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

doctor

[ˈdɑ:ktər]

1.

n.

1) до́ктар, ле́кар -а m.

2) до́ктар (вучо́ная ступе́нь)

2.

v.t.

1) лячы́ць

2) падрабля́ць, фальшава́ць

3.

v.i.

займа́цца мэдыцы́най

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бакала́ўр

(с.-лац. baccalaureus)

1) першая вучоная ступень у сярэдневяковых універсітэтах Еўропы, а зараз у многіх краінах;

2) выпускнік сярэдняй школы ў Францыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

magisterium

н.

1. магістратура;

2. вучоная ступень магістра;

3. экзамен на атрыманне ступені магістра

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бакала́ўр, ‑а, м.

1. Даўней у заходнееўрапейскіх і рускіх універсітэтах (цяпер у Англіі) — першая вучоная ступень. У 1506 годзе Ф. Скарына атрымаў вучоную ступень бакалаўра філасофіі. □ Просты салдат, які .. ў перапынках роздуму пілікаў на губным гармоніку, быў вучоным чалавекам. Пасля ён гаварыў, што рыхтаваўся на бакалаўра мастацкіх навук. Ракітны.

2. У сучаснай Францыі і некаторых іншых краінах — асоба, якая скончыла сярэднюю школу.

[Лац. baccalaureus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

scholar

[ˈskɑ:lər]

n.

1) вучо́ны -ага m., вучо́ная f.; асо́ба зь вялі́кімі ве́дамі

2) шко́льнік -а m., шко́льніца f., навучэ́нец -ца m.

3) навучэ́нец-стыпэндыя́нт, навучэ́нка-стыпэндыя́нтка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

магі́стр м.

1. (вучоная ступень) Magíster m -s, -;

магі́стр пра́ва Magíster der Jurisprudénz;

2. гіст. (ордэна) Méister m -s, -, Gróßmeister m, Hóchmeister m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

master​1 [ˈmɑ:stə] n.

1. гаспада́р

2. ма́йстар (асабліва ў жывапісе, музыцы)

3. магі́стр (вучоная ступень);

I’ve a master’s (degree) in economics. У мяне ступень магістра эканомікі.

4. BrE наста́ўнік

5. улада́льнік саба́кі

6. капіта́н (судна)

7. арыгіна́л, арыгіна́льны экзэмпля́р

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

до́ктар

(лац. doctor)

1) вышэйшая вучоная ступень, а таксама асоба, якая мае гэту ступень (напр. д. філалагічных навук);

2) урач.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)