намота́ть сов. намата́ць, мног. панамо́тваць;

◊

намота́ть на ус намата́ць на вус.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мота́ть​I несов. (наматывать) мата́ць;

◊

мота́ть на ус мата́ць на вус.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абві́слы, ‑ая, ‑ае.

Які навіс, апусціўся, звесіўся. Коркія маўчаў і торгаў свой абвіслы пасівелы вус. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ву́сы, ‑оў; адз. вус, ‑а, м.

1. Валасяное покрыва над верхняй губою (у мужчын). Дзед Мірон закурвае люльку і з-пад парыжэлых вусоў выпускае кольцы дыму. Даніленка.

2. Шчаціністыя валасы па баках верхняй губы ў некаторых жывёл.

3. Тое, што і вусікі (у 2 знач.).

4. Тое, што і вусікі (у 3 знач.).

•••

Кітовы вус — гнуткія, пругкія рагавыя пласціны на верхняй сківіцы кіта, якія выкарыстоўваюцца для дробных вырабаў: карсетаў, шчотак і пад.

І ў вус (сабе) не дзьме гл. дзьмуць.

Матаць (сабе) на вус гл. матаць ​1.

Пасмейвацца ў вусы гл. пасмейвацца.

Самі з вусамі гл. сам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вансі́дла ’цуглі’ (Шатал.). Кантамінацыя двух польскіх слоў: wędzidło ’цуглі’ і wąs ’вус’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кіт¹, -а́, М кіце́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Вялікая марская млекакормячая жывёліна, знешне падобная на рыбу.

Зубатыя кіты.

2. часцей мн., перан. Пра чалавека, які мае выключна важнае значэнне ў якой-н. сферы дзейнасці.

Кіты навукі.

Кіты сучаснай касманаўтыкі.

|| прым. кіто́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).

К. вус.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самі́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сома, належыць яму. Саміны вус. Саміны плёс. // Прызначаны для лоўлі самоў. Саміныя снасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

moustache, mustache

[ˈmʌstæʃ]

n.

ву́сы pl., from вус -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

read my lips

informal

намата́й на вус; до́бра запа́мятай

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Вусаві́на ’кусок поля, які ўдаецца ў лес’ (КСП). Відаць, ад вус; параўн. вусы ’кліны ў адзенні’ і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)