insular [ˈɪnsjələ] adj. астраўны́; перан. абмежава́ны; ву́зкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

практыцы́зм, -у, м.

Дзелавы падыход, практычныя адносіны да чаго-н.

Гаспадарчы п.

Вузкі п. (які пагарджае тэорыяй або інтарэсамі агульнай справы).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

радыёпраме́нь, ‑я, м.

Вузкі пучок радыёхваль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фіёрд, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Вузкі, з крутымі і высокімі берагамі марскі заліў, які глыбока ўразаецца ў сушу.

Скандынаўскія фіёрды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дудкава́ты, ‑ая, ‑ае.

Доўгі, вузкі і пусты ўнутры. Дудкаватае сцябло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cot [kɒt] n.

1. BrE дзіця́чы ло́жак

2. невялі́кі ву́зкі ло́жак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дэфіле́, нескл., н.

Цясніна; вузкі праход паміж узвышшамі, вадаёмамі. Горкае дэфіле.

[Фр. défilé.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прае́зд, -у, М -дзе, м.

1. гл. праехаць.

2. мн. -ы, -аў. Месца, дзе можна праехаць.

Вузкі п.

3. мн. -ы, -аў. Вуліца або завулак, якія злучаюць паралельныя вуліцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

opięty

вузкі, у абцяжку, у абліпку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ланцэтападо́бны, ‑ая, ‑ае.

З выгляду падобны на ланцэт; вузкі, востраканечны. Ланцэтападобнае лісце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)