Васьме́рні мн. л. ’тканіна, палатно, тканае ў восем нітоў’ (Бяльк.). Да осмеро (параўн. васьмяры́к) ’восем’. Па ўтварэнню ідэнтычнае ўкр. восьмерня́ ’дошка, якая атрымліваецца пры распілоўцы ствала на восем частак’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

васьмігадо́вы, ‑ая, ‑ае.

Якому споўнілася восем гадоў. Васьмігадовы сын. // Тэрмінам у восем год. Васьмігадовае падарожжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Асьмі́на. Праслав. *osmina ад *osmь ’восем’ (гл. восем) з суфіксам *‑ina, які ўжываўся для ўтварэння назваў дробаў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

васьмігадзі́нны, ‑ая, ‑ае.

Які працягваецца восем гадзін. Васьмігадзінны рабочы дзень. // Разм. Прызначаны на восем гадзін. Васьмігадзінны поезд, параход.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

васьміпудо́вы, ‑ая, ‑ае.

Вагой восем пудоў. Васьміпудовы камень. // У які можна змясціць восем пудоў чаго‑н. Васьміпудовая скрыня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Во́хтымирь арг. ’восем’ (Рам., 9) з лац. octō ’восем’ і арг. часціцы; параўн. інш. лічэб. сентимир ’сем’, девянтимир ’дзевяць’ (гл. Рам., 9, 5).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

osiem, ośmiu

восем

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

васьмі...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая азначае: 1) што прадмет мае восем аднолькавых прыкмет, напрыклад: васьміструнны, васьмівугольны; 2) што прадмет мае восем частак, раздзелаў або складаецца з васьмі якіх‑н. адзінак, намерам на восем адзінак, напрыклад: васьмітомны, васьмігадовы, васьмілітровы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

васьмёра, ‑мярых, ліч. зб.

Восем. Васьмёра дзяцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

васьмігра́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае восем граняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)