ва́жкасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць важкага. Важкасць волава.

2. перан. Значнасць, пераканаўчасць. Важкасць аргументаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лату́нь, ‑і, ж.

Сплаў медзі з цынкам (іншы раз з прымессю волава, алюмінію, марганцу).

[Ням. Latun.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распла́віць, ‑плаўлю, ‑плавіш, ‑плавіць; зак., што.

Нагрэўшы, цвёрдае зрабіць вадкім. Расплавіць волава. Расплавіць лёд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tin [tɪn] n.

1. во́лава;

sheet tin ліставо́е во́лава;

coated with tin лу́джаны

2. бляша́нка;

a tin of sardines бляша́нка сардзі́н

3. infml гро́шы, зво́нкая мане́та

♦

a little tin god чалаве́к, які́ карыстаецца незаслу́жаным паклане́ннем; ≅ «гліня́ны і́дал»

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

станіёль, ‑ю, м.

Тонкая металічная стужка або ліст са сплаву, аснову якога складаюць свінец, волава, алюміній.

[Ад лац. stannum — волава.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суса́ль, ‑і, ж., зб.

Тонкія пласцінкі золата, срэбра, волава, медзі, якія служаць для дэкаратыўнага аздаблення якіх‑н. вырабаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Lötzinn

n -(e)s пая́льнае во́лава

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

грузі́ла, ‑а, н.

Груз (кавалачак волава, камень і пад.), які прымацоўваецца да вуды або сеткі для лепшага апускання іх у ваду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Zinn

n -(e)s хім. во́лава, цынк

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

станіёль

(ням. Stanniol, ад лац. stannum = волава)

тонкія металічныя лісты або стужкі са сплаву волава з свінцом.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)