клік, -у, мн. -і, -аў, м.

1. Кліч, вокліч (высок.).

Радасны к.

Урачысты к.

2. Крык некаторых дзікіх птушак.

Лебядзіныя клікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цур, выкл. (разм.).

Вокліч, якім што-н. забараняецца або патрабуецца выканаць якую-н. умову (звычайна ў дзіцячых гульнях).

Цур я першы!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

про́падам (разм.).

У выразе: прападзі ты пропадам! — вокліч у знач.: згінь, знікні (звычайна пры выказванні прыкрасці, раздражнення).

Прападзі ён п. са сваімі грашыма!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

восклица́ние ср. во́кліч, -чу м., вы́гук, -ку м.; вы́крык, -ку м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

interjection [ˌɪntəˈdʒekʃn] n.

1. во́кліч

2. ling. выклі́чнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ejaculation [ɪˌdʒækjʊˈleɪʃn] n.

1. physiol. эякуля́цыя

2. во́кліч, вы́крык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

АКЛАМА́ЦЫЯ

(ад лац. acclamatio крык, вокліч),

прыняцце рашэння без правядзення галасавання, на падставе рэакцыі ўдзельнікаў, якая выяўляецца воклічамі, рэплікамі, апладысментамі і да т.п. Здараецца ў практыцы міжнар. арг-цый, канферэнцый і інш.

т. 1, с. 197

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ату́, выкл.

Вокліч на паляванні з сабакамі, які азначае: бяры, лаві, хапай. Ату яго!

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бра́ва

(іт. bravo)

вокліч, які азначае захапленне, пахвалу, адабрэнне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

wykrzyk, ~u

м. выкрык, выгук, вокліч

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)