нятле́нны, -ая, -ае.

1. Які не паддаецца гніенню, тленню (уст.).

Нятленныя мошчы.

2. перан. Які ніколі не знікае; вечны (высок.).

Н. помнік гісторыі.

|| наз. нятле́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

eternal [ɪˈtɜ:nl] adj. ве́чны, адве́чны, спрадве́чны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wiekuisty

вечны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Вечнабытны ’вечны’ (Яруш.) — рэгіянальнае ўтварэнне ад вечны і быць па ўзору векапомны (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

perpetual motion [pəˌpətʃuəlˈməʊʃn] n. ве́чны рух; перпе́туум-мо́біле

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wieczny

wieczn|y

1. вечны

2. разм. вечны; бясконцы;

~e miasto — вечны горад (Рым)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

АГАСФЕ́Р,

гл. Вечны жыд.

т. 1, с. 73

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

спако́й, -ю, м.

1. Стан цішыні, адсутнасць трывогі, хваляванняў, шуму.

Хвораму дзіцяці патрэбен с.

Пакінуць каго-н. у спакоі (перастаць турбаваць).

2. Ураўнаважанасць, фізічнае і душэўнае заспакаенне.

Прыемны с. на душы.

Захоўваць с.

◊

Вечны спакой — смерць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ageless [ˈeɪdʒləs] adj.

1. які́ не старэ́е

2. ве́чны; спрадве́чны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

quenchless [ˈkwentʃləs] adj. нязга́сны, няўто́льны;

a quenchless flame ве́чны аго́нь

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)