ды́стых

(гр. distichon)

страфа з двух вершаў; двухрадкоўе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

рыфмаплёт, ‑а, М ‑плёце, м.

Разм. зневаж. Дрэнны складальнік вершаў; рыфмач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назаву́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Завучыць многа чаго‑н. Назавучваць вершаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

garland

[ˈgɑ:rlənd]

n.

1) вяно́к -ка́ m., гірля́нда f.

2) збо́рнік ве́ршаў, баля́даў, анталёгія f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

камшы́ць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; незак., што.

Абл. Камячыць. Я камшыў няўдала напісаныя старонкі.. вершаў. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наперапі́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Перапісаць вялікую колькасць чаго‑н. Наперапісваць вершаў у альбом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́нкавы, -ая, -ае.

1. Знешні, знадворны.

В. выгляд.

Вонкавае падабенства.

Вонкавая паверхня.

2. Які праяўляецца толькі са знешняга боку, не закранаючы сутнасці чаго-н.

Твар яго здаваўся вонкава (прысл.) спакойным.

3. перан. Паказны, паверхневы, пазбаўлены глыбіні.

Пафас гэтых вершаў толькі в.

|| наз. во́нкавасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

recitation [ˌresɪˈteɪʃn] n.

1. дэклама́цыя; публі́чнае чыта́нне (вершаў)

2. падрабя́зны раска́з; пералічэ́нне фа́ктаў;

the recitation of one’s woes падрабя́зны раска́з пра свае́ няшча́сці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

уклада́льнік, ‑а, м.

Той, хто займаецца ўкладаннем ​2 чаго‑н. Укладальнік слоўніка. Укладальнік зборніка вершаў паэта. Укладальнік хрэстаматыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двухто́мнік м zwéibändige Áusgabe;

двухто́мнік ве́ршаў Я. Купа́лы J. Kupálas Gedíchte in zwei Bänden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)