наймаць, гадзіць, набіраць, вербаваць

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

zaciągać

незак.

1. зацягваць;

2. вербаваць;

3. зацягваць; пакрываць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

enlist [ɪnˈlɪst] v.

1. (добраахвотна) паступа́ць або́ вербава́ць на вайско́вую слу́жбу

2. (in) BrE запі́свацца (на вучэбны курс, у палітычную групоўку і да т.п.)

3. заруча́цца (падтрымкай, дапамогай)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

recruit​2 [rɪˈkru:t] v. вербава́ць, набіра́ць (навабранцаў, членаў арганізацый);

Most of the men in the village were recruited that day. У той дзень завербавалі большасць мужчын у вёсцы.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

héuern

vt

1) вербава́ць матро́саў [карабе́льную кама́нду]

2) фрахтава́ць су́дна

3) арандава́ць, найма́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

díngen

* vt найма́ць, вербава́ць

2.

vi (um a) таргава́цца (з-за чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wérben

*

1.

vt вербава́ць

Kúnden ~ — вербава́ць кліе́нтаў [пакупніко́ў]

2.

vi (um a)

1) дамага́цца (чаго-н.)

für éine Fírma ~ — рэкламава́ць фі́рму

2) (um A) дабіва́цца, дамага́цца

um ein Mädchen ~ — сва́тацца да дзяўчы́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

фавары́т, ‑а, М ‑рыце, м.

1. Любімец важнай уплывовай асобы, пратэкцыю якой ён выкарыстоўвае для сваёй выгады. Адсекшы галаву каралеўскаму фаварыту і інтрыгану, паўстанцы пасадзілі яе на піку і паехалі па ваколіцах Гродні, Слоніма, Мінска вербаваць аднадумцаў. «Полымя». // Уст. Любоўнік знатнай жанчыны. // Той, каму аддаюць перавагу, кім цікавяцца больш за іншых; улюбёнец каго‑н. Фаварыт публікі.

2. У спорце — той, хто мае найбольшыя шансы на першынство (звычайна пра коней). Рысак-фаварыт атрымаў першы прыз.

[Іт. favorito ад лац. favor — прыхільнасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kéilen

1.

vt

1) заганя́ць клін; расшчапля́ць; разм. (ад)лупцава́ць

2) (für A) разм. вербава́ць (куды-н.)

2.

(sich)

1) (durch A) прабіва́цца, праціска́цца (праз што-н.)

2) бі́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)