Regént

m -en, -en рэ́гент, валада́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

overlord

[ˈoʊvərlɔrd]

n.

валада́р -а́, сюзэрэ́н -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

власти́тель уст. улада́р, -ра́ м., валада́р, -ра́ м.;

◊

власти́тель дум улада́р дум;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вельзеву́л

(ст.-яўр. Beel-zebul)

кніжн. валадар пекла, чорт, д’ябал.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

прынц

(ням. Prinz, ад лац. princeps = галава, валадар)

член каралеўскай сям’і.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

-крат

(гр. kratos = улада)

другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццю «валадар».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ruler

[ˈru:lər]

n.

1) улада́р, валада́р -а́ m., кіраўні́к дзяржа́вы

2) ліне́йка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

влады́ка

1. (властелин) уст., высок. улада́р, -ра́ м., валада́р, -ра́ м.;

2. церк. улады́ка, -кі м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маг, ‑а, м.

1. Той, хто нібыта валодае тайнамі магіі; чарадзей, чараўнік. // перан. Пра чалавека, які робіць што‑н. надта лёгка і лоўка. Мы ведаем цяпер Тваё імя, Купала, Вялікіх песень маг І сэрцаў валадар. Глебка.

2. На Старажытным Усходзе — жрэц, які спраўляў рэлігійныя абрады і прадказваў будучае.

[Грэч. mágos ад перс. muğ — вогнепаклоннік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

lord

[lɔrd]

n.

1) пан, ула́сьнік -а m.; валадар, улада́р -а́ m.

2) лорд -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)