Важок ’груз у снасцях’ (Крыв.). Да важыць, як каток < каціць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ва́жыльны ’звязаны з месцам, дзе важаць’ (БРС). Да важыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ważyć

незак.

1. узважваць, важыць;

2. важыць (мець вагу);

3. узважваць, абдумваць;

ważyć każde słowo — узважваць кожнае слова

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пудо́вік, ‑а, м.

Тое, што важыць пуд, разлічана на пуд. Бязмен-пудовік. □ Апошні камень, — відаць, пудовік — бомкнуў так, што ледзь не выскачылі шыбы з вокнаў. Місько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Важні́чы ’асоба, адказная за ўзважванне’ (Нас.). Да важыць, вага; параўн. ляснічы, паляўнічы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бро́йлер

(англ. broiler, ад broil = смажыць, пячы)

кураня ва ўзросце 60 сутак, якое важыць 1,4—1,6 кг.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

tip the scales

а) ва́жыць, мець вагу́

б) перава́жваць, браць верх

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

underweight

[,ʌndərˈweɪt]

1.

adj.

які́ ва́жыць зама́ла, недава́жаны

2.

n.

недава́га f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

перава́жваць

1. (важыць нанава) náchwiegen* vt;

2. (пераўзыйсці ў вазе) schwérer sein, überwiegen* vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ве́сить несов.

1. (иметь вес, тяжесть) ва́жыць;

2. перен. (иметь вес, значение) мець вагу́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)