Важок ’груз у снасцях’ (Крыв.). Да важыць, як каток < каціць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ва́жыльны ’звязаны з месцам, дзе важаць’ (БРС). Да важыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ważyć

незак.

1. узважваць, важыць;

2. важыць (мець вагу);

3. узважваць, абдумваць;

ważyć każde słowo — узважваць кожнае слова

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пудо́вік, ‑а, м.

Тое, што важыць пуд, разлічана на пуд. Бязмен-пудовік. □ Апошні камень, — відаць, пудовік — бомкнуў так, што ледзь не выскачылі шыбы з вокнаў. Місько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Важні́чы ’асоба, адказная за ўзважванне’ (Нас.). Да важыць, вага; параўн. ляснічы, паляўнічы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бро́йлер

(англ. broiler, ад broil = смажыць, пячы)

кураня ва ўзросце 60 сутак, якое важыць 1,4—1,6 кг.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

перава́жваць

1. (важыць нанава) náchwiegen* vt;

2. (пераўзыйсці ў вазе) schwérer sein, überwiegen* vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

tip the scales

а) ва́жыць, мець вагу́

б) перава́жваць, браць верх

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

underweight

[,ʌndərˈweɪt]

1.

adj.

які́ ва́жыць зама́ла, недава́жаны

2.

n.

недава́га f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ве́сить несов.

1. (иметь вес, тяжесть) ва́жыць;

2. перен. (иметь вес, значение) мець вагу́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)