праткну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

Пракалоць чым‑н. наскрозь. Гэты [зубр], здаецца, немалады. Але рогі па-маладому вострыя. Такі рог праткне наскрозь. Шамякін. Знятую трубку кары Коля перагнуў на сярэдзіне, зверху праткнуў пруцікам. Жычка.

•••

Пальца не праткнуць — пра вялікі, цесны натоўп. У магазіне было бітком пабіта людзей — пальца не праткнеш. Капыловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

crowded

[ˈkraʊdɪd]

adj.

1) напо́ўнены (людзьмі́ або́ рэ́чамі); шматлю́дны

crowded meeting — шматлю́дны сход

2) по́ўны, набі́ты бітко́м

3) пасе́яны загу́ста (пра расьлі́ны)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bérsten

vi (s) ло́пацца; трэ́скацца; разрыва́цца; разбура́цца

der Wágen war zum Bérsten voll — ваго́н быў набі́ты бітко́м

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

набі́ты

1. (напханы) vóllgestopft, gefüllt;

2. (перапоўнены) überfǘllt, vóllgepfropft, übervoll, zum Plátzen voll, próppenvóll (разм);

за́ла бітко́м набі́тая der Saal ist zum Bérsten voll;

◊ набі́ты ду́рань áusgemachter Narr

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Піцава́ць 1 ’многа працаваць, да стомы’ (докш., Янк. Мат.; шчуч., Сцяшк. Сл.; Нар. лекс.), ст.-бел. пицовати ’нарыхтоўваць харчы і фураж для войска’ (1511 г.) са ст.-польск. picować ’тс’, ’пасці’, відаць, пры ад’ідэацыі працаваць. Сюды ж піцу́га ’працавіты чалавек’ (Касп.; ушац., Филол. сб., 1966).

Піцава́ць 2 ’пакаваць, накладаць’ (навагр., Сцяшк. Сл.), ’многа накладаць, набіваць бітком’ (карэліц., Нар. сл.). Няясна. Магчыма, у сувязі з піцава́ць 1; параўн. яшчэ польск. picować ’напаўняць харчамі, прадуктамі’.

Піцава́ць 3 ’рэзаць тупым нажом або пілаваць тупой пілой’ (маладз., Янк. Мат.). Гукапераймальнае (?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Набгом ’прагна, нагнуўшы посуд (піць)’ (Касп.) і нагбом ’нагінаючы пасудзіну’ (Нас., Бяльк., БРС), піць набгом ’піць з вялікай пасудзіны, нагнуўшы яе’ (барыс., бялын., Янк. Мат., калінк., З нар. сл.), ’хутка, адразу’ (Сцяшк.), ’піць не шклянкаю, а з бутэлькі, збана ці іншай пасудзіны, нахіліўшы яе’ (Янк. 1), ’(піць) нагінаючы пасудзіну або прыгнуўшыся да вады (возера, ручая)’ (Гарэц.). Гл. нагбом ’тс’ (да нагіба́ць), згодна з Карскім (2–3, 75). Выпадкова супала з укр. на́бгом ’бітком’ (ад бга́ти ’піхаць’); сюды ж, відаць, і набгомка ’невялікая міска’ (Жд. 2) (бо ядуць з яе нахіліўшы?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

packed [pækt] adj.

1. перапо́ўнены людзьмі́;

Thebus was packed. Аўтобус быў бітком набіты.

2. (with) запо́ўнены (чым-н.);

The book is packed with information. У кнізе шмат інфармацыі.

3. цвёрды, зляжа́лы;

packed sand цвёрды пясо́к;

packed snow утрамбава́ны/утапта́ны снег

4. comput. запакава́ны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

набі́цца сов., в разн. знач. наби́ться; (навязаться — ещё) напроси́ться;

у клуб ~бі́лася мно́га наро́ду — в клуб наби́лось мно́го наро́ду;

за каўне́р ~бі́ўся снег — за во́рот наби́лся снег;

сам ~бі́ўся — сам напроси́лся;

◊ н. бітко́м — наби́ться битко́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

набі́ць, -б’ю́, -б’е́ш, -б’е́; -б’ём, -б’яце́, -б’ю́ць; набі; -біты; зак.

1. чаго. Убіць, наўбіваць у значнай колькасці.

Н. цвікоў.

2. што. Напоўніць, напхаць чым-н.

Н. мяшок травой.

3. што. Прыбіць зверху да чаго-н. або ўдарамі насадзіць.

Н. абруч на бочку.

4. чаго. Разбіць у вялікай колькасці.

Н. шкла.

5. каго. Нанесці пабоі.

Нехта моцна набіў хлопца.

6. што. Ударамі прычыніць шкоду.

Н. гуз на лбе.

7. каго-чаго. Забіць вялікую колькасць (жывёл, птушак і пад.).

Н. качак.

8. што. Зарадзіць зброю з дула.

Н. стрэльбу.

9. Зрабіць узор асобым спосабам (спец.).

Н. рысунак на тканіне.

◊

Бітком набіць (разм.) — напоўніць што-н. вельмі цесна, шчыльна.

Набіць вока (разм.) — набыць вопыт, уменне вызначыць што-н. адразу.

Набіць (наламаць) руку (разм.) — зрабіцца спрактыкаваным, набыць вопыт у якой-н. справе.

Набіць сабе цану (разм.) — узвысіць сябе ў вачах іншых.

|| незак. набіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 1—3, 6—9 знач.).

|| наз. набіва́нне, -я, н. і набі́ўка, -і, ДМ -біўцы, ж. (да 3, 8 і 9 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

cram [kræm] v.

1. (into) упі́хваць, упіха́ць;

cram clothes into a trunk упі́хваць адзе́жу ў ку́фар;

cram people into a carriage упі́хваць людзе́й у ваго́н

2. перапаўня́ць;

The theatre was crammed. Тэатр быў бітком набіты.

3. infml : cram a pupil for an examination рыхтава́ць ву́чня да экза́мену

4. наспе́х зазу́брываць;

cram for an examination наспе́х зазу́брываць да экза́мену

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)