redecorate [ˌri:ˈdekəreɪt] v. рабі́ць рамо́нт памяшка́ння (фарбаваць, бяліць і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wéißen

vt бялі́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

адбялі́ць, адбялю, адбеліш, адбеліць; зак., што.

1. Зрабіць белым, выбеліць пры дапамозе спецыяльнай апрацоўкі. Адбяліць палатно.

2. Разм. Кончыць бяліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bielić

незак. бяліць; адбельваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bleach​2 [bli:tʃ] v.

1. бялі́ць, выбе́льваць; выбе́львацца

2. выгара́ць; ліня́ць, выцвіта́ць (на сонцы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

whitewash​2 [ˈwaɪtwɒʃ] v. бялі́ць;

whitewash smb. хава́ць чые́-н. недахо́пы; апра́ўдваць каго́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

крэ́йда ж Kréide f -, -n;

бялі́ць крэ́йдай kréiden vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бе́лены

1. прич., в разн. знач. белённый; см. бялі́ць 1;

2. прил. белёный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прабялі́ць, ‑бялю, ‑беліш, ‑беліць; зак., што.

1. Пафарбаваць белым. // Спец. Падвергнуць спецыяльнай апрацоўцы, каб зрабіць белым. Прабяліць цукар.

2. і без дап. Бяліць некаторы час. Прабяліць увесь дзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

whiten

[ˈhwaɪtən]

1.

v.t.

бялі́ць, выбе́льваць

2.

v.i.

бяле́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)