Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Вадун ’персаніфікаванае абазначэнне стану чалавека’ ў выразе «вадун водзіць з голаду» (КТС); параўн. вады́ ’нейкія чэрці’ ў выразе «вады́ водзяць» (Бяльк.). Суфіксальнае ўтварэнне ад вадзі́ць1; параўн. бягун у выразе «бегуны яго ганяюць»; ’бегае, бо жывот баліць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Sprínter
m -s, - спры́нтэр (бягун на кароткія дыстанцыі)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Míttelstreckenläufer
m -s, - спарт.бягу́н на сярэ́днія дыста́нцыі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
średniodystansowiec
м.спарт.бягун (гоншчык) на сярэднія дыстанцыі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
runaway
[ˈrʌnə,weɪ]
n.
1) бягля́к, бягу́н бегуна́m.; уцяка́ч уцекача́m.
2) уцёкі pl. only
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
А́АЛТАНЕН
(Aaltonen) Вяйнё Валдэмар (8.3.1894, г. Марціла, Фінляндыя — 30.5.1966),
фінскі скульптар. Ганаровы чл.АМСССР (з 1958). Працаваў у галіне фігурнай пластыкі («Бягун Паава Нурмі», бронза, 1924, Хельсінкі), псіхал. партрэта («Ян Сібеліус», 1935), манум.-дэкар. скульптуры (помнік пісьменніку А.Ківі ў Хельсінкі, 1934; помнік фінскім перасяленцам у Дэлавэры, ЗША, 1938). За гранітны манумент у г. Лахты «Мір» (1952) узнаг. Залатым медалём Сусв. Савета Міру (1953). Вядомы як жывапісец і тэатр. дэкаратар.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
бег, бегу, м.
1.Дзеяннепаводледзеясл. бегаць (у 1, 2 знач.) і бегчы (у 1, 3–6 знач.).
2. Практыкаванне або спаборніцтва ў беганні. Бег на сто метраў.
•••
Марафонскі бег — спаборніцтва па бегу на дыстанцыю 42 км. 195 м.
Спрынтэрскі бег — бег на кароткія дыстанцыі.
Бег на месцы — а) спартыўнае практыкаванне, пры якім бягун, астаючыся на месцы, робіць рухі, уласцівыя бегу; б) (іран.) энергічная на першы погляд, а на самай справе марная, бескарысная дзейнасць.
На бягу — не маючы часу спыніцца. Адстрэльвацца на бягу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
fugitive
[ˈfju:dʒətɪv]1.
n.
1) зьбе́глы -ага m.; бягу́н -а́m.
2) уцяка́ч уцекача́m., уцяка́чка f.
3) Obsol. дэзэртэ́р -а m.
2.
adj.
1) зьбе́глы
2) мімалётны, міну́чы
3) вандро́ўны; бадзя́жны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Läufer
m -s, -
1) бягу́н; лы́жнік, канькабе́жац
2) паўабаро́нца (у футболе)
3) шахм. слон
4) даро́жка, хо́днік
5) тэх. ро́тар; бегуно́к
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)