míesepetrig, míesepeterig

a бурклі́вы, ве́чна нездаво́лены

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Мурме́ль ’маўклівы, негаваркі чалавек’ (астрав., Сл. ПЗБ). Паводле Грынавяцкене (там жа, 3, 85), паходзіць з літ. mùrma ’бурклівы чалавек’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Правэ́нда ’бурклівы, надакучлівы чалавек’ (ушац., Нар. лекс.). Дэрыват ад правіць? з суф. -энда (аб суфіксацыі гл. Сцяцко, Афікс. наз., 98).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

querulous [ˈkwerələs] adj.

1. fml незадаво́лены, бурклі́вы, раздражнёны;

a querulous tone незадаво́лены тон

2. жа́ласны, жа́ласлівы;

a querulous voice жа́ласны го́лас

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Пу́мпара экспр. ’буркун’, пу́мпарыць ’бурчаць’ (паст., Сл. ПЗБ). Грынавяцкене (там жа) выводзіць з літ. pampańus ’бурклівы’, хутчэй за ўсё, гукапераймальнага паходжання.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

burczymucha

ж. разм. жарт. буркун; буркатун; бурклівы чалавек

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

knúrrig

a бурклі́вы

ein ~er Hund — злы саба́ка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бурку́н, ‑а, м.

Разм. Бурклівы чалавек. Чаго граха таіць, трапляюцца яшчэ ў нас дзе-нідзе людзі, якія любяць марна балбатаць, аматары без усякай дай-прычыны ўступаць у спрэчкі, гэтакія буркуны, што ўсім незадаволены, усё бачаць у самым змрочным святле. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nagging [ˈnægɪŋ] adj.

1. надаку́члівы; паку́тлівы;

a nagging pain ны́ючы боль;

nagging fear неадчэ́пны страх

2. прыдзі́рлівы, сварлі́вы;

a nagging voice бурклі́вы го́лас

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

grumpy

[ˈgrʌmpi]

adj.

1) бурклі́вы, пану́ры, зло́сны; грубія́нскі

2) у дрэ́нным настро́і, надзьму́ты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)