Таўкані́ца2 ’невялікая бочка для захоўвання здору’ (Скарбы). Аналагічна папярэдняму (нутраное сала таўклі з соллю і прыправамі).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
kartofel
kartof|el
м. бульбіна; бульба;
młode ~le — маладая бульба;
tłuczone ~le — бульбяная каша; камы; пюрэ
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Лупаны́ ’камякі, бульбяная каша’, лупуны́ ’ляпёшкі з мукі і варанай тоўчанай бульбы’ (Бяльк.). Да лупі́ць1 ’ачышчаць вараную бульбу ад лупінаў’. Аб суфіксе гл. Сцяцко (Афікс. наз., 26). Сюды ж лупанэ́ ’бульба ў мундзірах’ (Вешт.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мя́тка ’бульбяная каша’ (лід., Сцяшк. Сл.), малар.мнеткы (Сл. Брэс.), рус.разан.мятка ’тс’. Да мяць (гл.). Параўн. драг.тоуча ’тс’ < таўчы́ (Лучыц-Федарэц), а таксама камы < прасл.komiti ’ціснуць’ (Вештарт, Бел.-рус. ізал., 17).