Erbáuer

m -s, - будаўні́к; заснава́льнік (тс. перан.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Konstrukteur

[-'tø:r]

m -s, -e канстру́ктар, будаўні́к, ствара́льнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Па́хат ’араты’ (круп., Сл. ПЗБ). Да паха́ць (гл.). Беларускае. Другаснае (не праславянскае) аддзеяслоўнае ўтварэнне з суфіксам ‑tъ, як у слове ⁺здзіт ’муляр, будаўнік’ (адсюль назва вёскі Здзітава ў Драгічынскім р‑не).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

спаўдня́, прысл.

Разм. Пасля паўдня, пасля 12 гадзін дня. На рыштаваннях будаўнік нястомны Кладзе муры і зранку, і спаўдня. Пушча. Ужо спаўдня і ўжо касцу Аж гоніць з голаду асцу. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

budowniczy

1. будаўнічы; архітэктурны;

2. м. будаўнік; архітэктар; дойлід

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

эдыфіка́тары

(лац. aedificator = будаўнік)

асноўныя расліны, якія вызначаюць будову і відавы склад расліннага згрупавання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

АРСУКІ́СДЗЕ

(Арсакісдзе),

грузінскі дойлід 10 — пач. 11 ст. Будаўнік аднаго з самых вялікіх груз. сярэдневяковых храмаў — Светы-Цхавелі ў Мцхета (1010—29).

т. 1, с. 504

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

зижди́тель книжн., уст. тварэ́ц, -рца́ м.; ствара́льнік, -ка м.; (основатель) заснава́льнік, -ка м.; (строитель) будаўні́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зо́дчий архітэ́ктар, -ра м.; до́йлід, -да м.; (строитель) будаўні́к, -ка́ м.; (в высоком стиле) зо́дчы, -чага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

архітэ́ктар

(п.-лац. architector, ад гр. architekton = будаўнік)

спецыяліст у галіне архітэктуры.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)