о́ракі, ‑аў; адз. брак, ‑а, м.

Малаколькасная народнасць, якая жыве на Сахаліне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шлюб, род. шлю́бу м.

1. брак; супру́жество ср.;

2. (обряд) венча́ние ср.; бракосочета́ние ср.;

○ грамадзя́нскі ш. — гражда́нский брак;

групавы́ ш. — группово́й брак;

марганаты́чны ш. — морганати́ческий брак;

◊ браць (узя́ць) ш. — вступа́ть (вступи́ть) в брак;

ісці да шлю́бу — идти́ под вене́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зако́нный зако́нны;

◊

зако́нный брак зако́нны шлюб.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

морганати́ческий марганаты́чны;

морганати́ческий брак марганаты́чны шлюб.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

групавы́ группово́й;

○ г. шлюб — группово́й брак

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

марганаты́чны морганати́ческий;

○ м. шлюб — морганати́ческий брак

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

блюзна́, ‑ы, ж.

Брак у тканіне з-за няправільнага перапляцення або абрыву ніткі ў аснове.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

группово́й групавы́;

группово́й брак ист. групавы́ шлюб;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

write-off [ˈraɪtɒf] n. infml непатрэ́бная маёмасць; брак; спі́саная рэч

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

біч¹, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Бізун, сплецены з дробных раменьчыкаў.

Ударыць бічом.

Б. сатыры (перан.).

2. Ударная частка некаторых механізмаў.

Бічы ў цапах.

3. перан., каго-чаго. Бедства, няшчасце.

Брак — б. вытворчасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)