wiwat, ~u

м. віват; брава; няхай жыве;

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Brávoruf

m -(e)s, -e крык [во́кліч] «бра́ва!»

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bravo

I [ˈbrɑ:voʊ]

interj., n.

бра́ва!

II [ˈbrɑ:voʊ]

n., pl. -voes or -vos

наня́ты забо́йца, банды́т -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пагразі́ць, ‑гражу, ‑грозіш, ‑грозіць; зак.

1. Зрабіць пагражальны жэст. Пагразіць свавольнікам. □ Амелька пагразіў кулаком у бок сяла і пачаў заводзіць свой матацыкл. Якімовіч. Таццяна пагразіла пальцам: — Сынок, нельга самому браць. Пальчэўскі.

2. Выказаць пагрозу. — А я закрычу! — пагразіў Рабушка. Новікаў. — Ну што ж, наракай пасля на сябе, — пагразіў тады Брава Жыватоўскі. Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

thumb​1 [θʌm] n. вялі́кі па́лец (рукі, рукавіцы)

♦

be all (fingers and) thumbs быць ве́льмі няспры́тным, нязгра́бным;

give smb. thumbs up крыча́ць «бра́ва»;

under smb.’s thumb пад пято́й у каго́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гу́шкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

1. Рытмічна калыхаць, гайдаць з аднаго боку ў другі або зверху ўніз. Ганна, якая пачапіла ўжо калыску на сук, гушкала малую. Мележ. [Ксаня] ўсё гушкала малое, аднастайна пеючы ціхую калыханку. Лынькоў.

2. Падкідаць каго‑н. на руках, выражаючы любоў, захапленне і пад. Дзеда Тодара ссадзілі са сцэны. Гушкалі, крычалі: «Брава!.. Давай, дзеду, барыню!..» Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wácker

1.

a

1) хра́бры

2) сумле́нны, руплі́вы

2.

adv

1) бра́ва, хра́бра

2) (до́бра)сумле́нна

3) шмат (выпіць)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

brawo

braw|o

брава;

bić ~o — апладзіраваць; пляскаць у далоні;

wielkie ~a — бурныя воплескі;

niekończące się ~a — працяглыя воплескі (апладысменты)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bully

[ˈbʊli]

1.

n.

задзі́ра -ы m., хуліга́н -а m.

2.

v.t.

1) зьдзе́кавацца, тыра́ніць

2) застра́шваць, змуша́ць

to bully into submission — сі́лай падпарадко́ўваць

3.

adj.

1) informal першара́дны, даскана́лы

2) жартаўлі́вы; вясёлы; дабраду́шны

4.

interj.

Бра́ва! До́бра!

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

zúrufen

* vt (j-m) крыча́ць (што-н. каму-н.)

2) акліка́ць, клі́каць, зваць

j-m Béifall ~ — крыча́ць каму́-н. у знак адабрэ́ння («брава» i г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)