burta

burt|a

ж. борт;

wypaść za ~ę — выпасці за борт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пераплю́хнуцца, ‑нецца; зак.

Разм. Плюхнуўшыся, пераліцца цераз што‑н. Хваля пераплюхнулася цераз борт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падбо́ртны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які кладзецца пад борт ​1 (у 2 знач.). Падбортнае палатно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перавалі́цца, -валю́ся, -ва́лішся, -ва́ліцца; зак.

1. Валячыся, перабіраючыся цераз што-н., упасці на процілеглы бок чаго-н.

П. цераз борт.

2. Перавярнуцца з аднаго боку на другі (разм.).

П. на другі бок.

|| незак. перава́львацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лаг, ‑а, м.

Спец.

1. Прыбор для вымярэння хуткасці руху судна або пройдзенай ім адлегласці.

2. Борт судна.

[Гал. log.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпіга́т, ‑а, М ‑гаце, м.

Спец. Адтуліна ў фальшборце або на палубе судна для выдалення за борт вады.

[Гал. spiegat або spuigat.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

overboard

[,oʊvərˈbɔrd]

adv.

за борт

а) throw overboard — вы́кінуць за борт (у ваду́)

б) informal, пазбы́цца каго́-чаго́; адмо́віцца ад чаго́; пакі́нуць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

шлюпбэ́лька, ‑і, ДМ ‑льцы, ж.

Металічная бэлька, прызначаная для спуску шлюпак на ваду і падымання іх на борт.

[Гал. sloepbalk.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Бурт ’капец’ (Бяльк., Сцяшк. МГ), ’вялікая куча бульбы прадаўгаватай формы’ (Выг. дыс.). Укр. бу́рта, рус. бурт. Усё запазычанне з польск. burta, burt ’кайма; борт; край насыпу’ (< ням. Bord ’край, борт’). Праабражэнскі, 1, 54; Брукнер, 50; Фасмер, 1, 247; Шанскі, 1, Б, 235. Укр. бу́рта < польск. burta < ням. Borte (Брукнер, 50; Рудніцкі, 266). Параўн. борт 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

штормтра́п, ‑а, м.

Спецыяльная вяровачная лесвіца з драўлянымі перакладзінамі, якая спускаецца за борт для прыёму і высадкі людзей у час шторму.

[Гал. storm — шторм і trap — лесвіца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)