д’я́бал, -бла, мн. -блы, -блаў, м.

1. У рэлігійным уяўленні: злы дух, чорт, сатана, які супрацьстаіць Богу.

2. Ужыв. як лаянкавае слова, а таксама ў некаторых выразах.

Куды цябе д. нясе?!

Якога д’ябла я там не бачыў?

|| прым. д’я́бальскі, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пеа́н, ‑а, м.

1. У старажытнай Грэцыі — гімн богу або з выпадку вайны.

2. Тое, што і пеон ​1.

[Грэч. paián і paión.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ала́х м. Алла́х;

◊ а. яго́ ве́дае — алла́х его́ зна́ет;

аднаму́ ала́ху (бо́гу, чо́рту і пад.) вядо́ма — одному́ алла́ху (бо́гу, чёрту и т.п.) изве́стно

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

малі́цца несов., рел., перен. моли́ться;

◊ заста́ў ду́рня бо́гу малі́цца, дык ён і лоб разаб’е́ — посл. заста́вь дурака́ бо́гу моли́ться — он и лоб расшибёт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

worship​2 [ˈwɜ:ʃɪp] v.

1. малі́цца; хадзі́ць у царкву́

2. пакланя́цца; го́рача любі́ць, абагаўля́ць;

worship God пакланя́цца Бо́гу

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

dahínscheiden

* vi (s) паміра́ць, аддава́ць Бо́гу душу́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

госпо́дь рел. бог, род. бо́га м.; гаспо́дзь, род. го́спада м.;

◊

госпо́дь зна́ет (ве́дает) уст. бог ве́дае;

прости́ го́споди уст. дару́й бо́жа;

сла́ва тебе́ го́споди уст. сла́ва бо́гу, дзя́куй бо́гу.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

све́чка в разн. знач. све́чка, -кі ж.;

стеари́новая све́чка стэары́навая све́чка;

прописа́ть све́чки мед. прапіса́ць све́чкі;

◊

ни бо́гу све́чка ни чёрту кочерга́ погов. ні бо́гу све́чка ні чо́рту качарга́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзя́куй,

1. часціца; каму і без дап.; за што, на чым і са злучн. «што». Ужываецца як выражэнне падзякі; дзякую. Дзякуй вам. Дзякуй на добрым слове. □ [Карнейчык:] Дзякуй табе, гаспадынька, няхай цябе бог надорыць усім, чым ты сама хочаш. Крапіва. [Ігнась:] — Дзякуй за прытулак, Дзякуй за хлеб-соль. Сёння, мой дзядуля, Мне пайсці дазволь! Бядуля. Дзякуй глебе, што кожнае зернетка сокам, нібы маці грудзямі, ўскарміла, ўспаіла. А. Вольскі.

2. у знач. наз. дзя́куй, нескл., н. Падзяка, удзячнасць. І ўсёй неабсяжнай радзімы ваякам Мы шлем прывітанне — народнае дзякуй! Броўка. Заслонаў перадаў Дакутовічу партызанскае дзякуй за зброю. Шчарбатаў.

•••

Дзякуй (дзякаваць) богу — а) (у знач. вык.) добра. — Што ў горадзе? — Спакойна. — Дзякуй богу! Гурскі; б) (у знач. вык.) добры, нядрэнны. [Язва:] Праўда, глянуўшы на вас, адразу можна сказаць, што справы ў вас — дзякуй богу. Крапіва; в) (у знач. пабочн.) на шчасце, слава богу. — Ну, дзякуй богу, разышліся, — з палёгкай уздыхнула Вера. Машара.

Дзякуй за ласку (іран.) — ужываецца для выражэння нязгоды з чым‑н.

За дзякуй (іран.) — бясплатна, дарма (зрабіць, выканаць што‑н.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панентэ́ізм

(ад пан- + гр. en -у + theos = бог)

рэлігійна-філасофскае вучэнне, паводле якога свет існуе ў богу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)