◎ Пу́таніна ’блытаніна’ (Гарэц., Шат.). Да пу́таць ’путаць; блытаць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

jumble​1 [ˈdʒʌmbl] n. (of)

1. ку́ча, гру́да

2. блытані́на, мешані́на;

a jumble of thoughts and feelings блытані́на ду́мак і пачу́ццяў

3. BrE стары́я або́ непатрэ́бныя рэ́чы (якія збіраюць для бедных)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

jungle [ˈdʒʌŋgl] n.

1. джу́нглі;

the law of the jungle зако́н джу́нгляў

2. блытані́на, неразбяры́ха

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tangle​1 [ˈtæŋgl] n.

1. зблы́таны клубо́к; блытані́на

2. канфлі́кт, неразбяры́ха;

get into a tangle пасвары́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

mix-up

[ˈmɪksʌp]

n.

мешані́на, блытані́на f.; су́месь f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Куламе́са ’блытаніна, сумесь, штурханіна, мітусня’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Яруш., Бяльк.), ’гразь, змешаная са снегам’ (ТСБМ). Гл. куламесіцца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Wírrsal

n -(e)s, -e блытані́на, неразбяры́ха, мітусня́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

мешані́на, ‑ы, ж.

Разм.

1. Сумесь чаго‑н. разнароднага. Угару ўзлятала снежна-земляная мешаніна, поле пакрывалася чорнымі плямамі варонак. Дудо.

2. перан. Блытаніна, адсутнасць яснасці ў чым‑н. Выйшаў Лабановіч [ад Ліскоўскіх] з неакрэсленым адчуваннем, з непрыведзенаю ў парадак мешанінай у галаве. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bewilderment

[bɪˈwɪldərmənt]

n.

1) зьбянтэ́жанасьць f.

2) блытані́на f.; замяша́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

chaos

[ˈkeɪɑ:s]

n.

хао́с, бязла́д -у, беспара́дак -ку m., блытані́на f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)