Hmpelmann

m -(e)s, -männer марыяне́тка; перан. паця́, бла́зен

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Hnswurst

m -(e)s, -e бла́зен; скамаро́х; паця́, штука́р, камедыя́нт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

jester

[ˈdʒestər]

n.

1) жартаўні́к -а́ m.

2) прыдво́рны бла́зен -на, бла́зан -на, штука́р -а́, фігля́р -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

мальчи́шка м. хлапчаня́ и хлапчанё, -ня́ці ср., хлапчу́к, -ка́ м.;

2. перен. бла́зан, -зна м., бла́зен, -зна м., блазню́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Бла́зан. Рус. дыял. бла́зень ’прастафіля; дурнаваты; жартаўнік’, укр. бла́зень ’дурань’, польск. błazen, чэш. blázen ’вар’ят; дурны і г. д.’ Сюды ж дзеяслоў *blazniti ’абдурыць, дурыць, вар’яцець’. Ст.-рус., ст.-слав. блазнъ ’памылка’. Усё да праслав. blazniti ’памыляцца; дурыць’, blaznъ ’памылка, спакушэнне і г. д.’ З першапачатковага абстрактнага значэння развілося потым больш канкрэтнае ’дурань, вар’ят, звар’яцелы’ (параўн. развіццё значэння ў blędь: ст.-слав. яшчэ ’памылка і да т. п.’, а ва ўсх.-слав. мовах і ’meretrix’). Этымалогія прасл. blazniti, blaznъ не вельмі ясная. Можа, да лат. blāzt ’мігаць’, blāzma ’міганне, бліск, водбліск’. Гл. Фасмер, 1, 171–172 (там і агляд іншых версій); Брукнер, 30; Бернекер, 59; Слаўскі, 1, 36; Махэк₂, 55; Рудніцкі, 142. Ст.-бел. блазен, блазан Булыка (Запазыч.) лічыць паланізмам. Сюды далей адносяцца: бла́зан ’свавольнік’ (Сцяшк. МГ), бла́зен ’малакасос’ (Нас., Касп.), бла́зян ’падлетак’ (Сцяшк. МГ), ’малакасос’ (Шат.), бла́зні ’малеча’ (Бяльк.), блазню́к ’малалетак’ (Бяльк.), блазно́та ’малады, малы’ (Бяльк.), ’дзетвара’ (Нас., Касп.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

droll

[droʊl]

1.

adj.

заба́ўны; камі́чны

2.

n.

бла́зен -на m., штука́р -а́ m., фігля́р -а́ m.

3.

v.i.

жартава́ць; блазнава́ць, штука́рыць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пустабрэ́х, ‑а, м.

Разм.

1. Сабака, які брэша без патрэбы. Цяпер і.. [Слава] будзе ведаць, як выхоўваць свайго Тумана, каб не рос пустабрэхам. Шыловіч.

2. перан. Пра балбатлівага чалавека. А Света... З языка ўвесь дзень не спусціць. Света — пустабрэх. Пустабрэх і сакатуха. Пташнікаў. А хто і скажа, Маючы на ўвазе, Што ты — фігляр, махляр, Штукар ці блазен, ці пустабрэх, Якога свет не ведаў, — Як часта думаем мы: «Гэта пра суседа!». Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

несмышлёныш прост.

1. няця́млівы, -вага м., няке́млівы, -вага м., няке́мны, -нага м.;

2. (о ребёнке) малы́ (яшчэ́), разг. бла́зан, -зна м., бла́зен, -зна м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

fool

[fu:l]

1.

n.

1) дурні́ца -ы m. & f., дуры́ла -ы m., ду́рань -ня m.

2) бла́зан, бла́зен -на m. (на карале́ўскім двары́)

3) той, каго́ ашука́лі, пакі́нулі ў ду́рнях

2.

v.i.

1) стро́іць ду́рня, рабі́ць глу́пствы; бакі́ абіва́ць, бі́бікі біць

2) удава́ць, жартава́ць

I was only fooling — Я то́лькі жартава́ў

3.

v.t.

ашу́кваць, абду́рваць, пакіда́ць у ду́рнях

- fool around

- fool with

- fool away

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Narr

m -en, -en

1) ду́рань, прыду́рак

ein usgemachter ~, ein ~ in Flio [in Lbensgröße] — кру́глы [набі́ты] ду́рань

j-n zum ~en hlten* — лічы́ць каго́-н. ду́рнем

2) дзіва́к

3) бла́зен

sich zum ~en [inen ~en] mchen — рабі́ць з сябе́ штукара́ [камедыя́нта, ду́рня]

inen ~en an j-m, an etw. (D) gefrssen hben — тра́ціць ро́зум ад каго́-н., чаго́-н.

jdem ~en gefällt sine Kppe — ≅ жыве́ кулі́к, дзе прывы́к; ко́жны кулі́к сваё бало́та хва́ліць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)