даплы́сці і даплы́ць, -лыву́, -лыве́ш, -лыве́; -лывём, -лывяце́, -лыву́ць; -лы́ў, -лыла́, -ло́; -лыві́; зак.

Плывучы, дасягнуць якога-н. месца.

Д. да берага.

|| незак. даплыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абры́ў, -ры́ву, мн. -ры́вы, -ры́ваў, м.

1. гл. абарваць¹, абарвацца.

2. Месца, дзе што-н. абарвана.

А. лініі.

3. Круты схіл, адкос берага ракі.

Скочыць з абрыву.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адапхну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.

Адштурхнуўшыся ад чаго-н., адсунуцца, аддаліцца.

А. бусаком ад берага.

|| незак. адпіха́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і адпі́хвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бу́на

(ням. Buhne = перамычка)

дамба, высунутая ад берага ў бок мора або ракі для аховы берага або гідратэхнічнага збудавання ад размывання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

скалі́стасць, ‑і, ж.

Уласцівасць скалістага. Скалістасць берага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

lándwärts

adv да зямлі́, да бе́рага

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

папрыбіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. што. Прыбіць што-н. у многіх месцах, прыбіць усё, многае.

П. шыльды.

2. безас. Прыгнаць сілай вады, ветру ўсё, многае.

Папрыбівала лодкі да берага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дрэйфава́ць, -фу́ю, -фу́еш, -фу́е; -фу́й; незак.

1. Быць у дрэйфе, рухацца пад уздзеяннем ветру або плыні.

Карабель дрэйфуе.

2. безас. Адхіляць ад руху ветрам або плынню.

Карвет пачало д. да берага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Прытарнава́ць ’прыгнаць да берага (пра плыт)’; ’дастасаваць, дапасаваць’ (Др.-Падб.; лід., Сл. ПЗБ), прытарнава́цца ’прыпыніцца, прыстаць’ (ТСБМ), ’прыстаць да берага’ (лід., Сл. ПЗБ), перан. прытарнава́цца ’прыстасавацца’ (Гарэц.; валож., Стан.). Да тарнава́ць, тарнава́цца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адапхну́цца сов. оттолкну́ться, отпихну́ться;

а. бусако́м ад бе́рага — оттолкну́ться багро́м от бе́рега

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)