белакапы́ты, ‑ая, ‑ае.

У якога белыя капыты. Белакапыты конь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Папяро́ўка ’сорт летняй яблыні, на якой растуць белыя або жоўтыя кісла-салодкія яблыкі; плод гэтай яблыні’ (ТСБМ), поперо́ўка (ТС), папяру́вка (Сл. ПЗБ) ’тс’. З польск. papierówka ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

úngereimt

a

1) нерыфмава́ны

2) недарэ́чны, бязглу́зды

~e Vérse — бе́лыя ве́ршы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

элеацы́ты

(ад гр. elaion = алей + -цыты)

змененыя белыя крывяныя цельцы кольчатых чарвей, узбагачаныя запаснымі тлушчавымі рэчывамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

белаэмігра́нтшчына, ‑ы, ж., зб.

Разм. Белыя эмігранты; контррэвалюцыянеры, якія эмігрыравалі з Савецкай Расіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лейкацы́ты, ‑аў; адз. лейкацыт, ‑а, М ‑цыце, м.

Белыя крывяныя цельцы — састаўная частка крыві.

[Ад грэч. leukos — белы і kytos — сасуд, клетка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ciałko

н. цельца;

czerwone (białe) ~a krwi — чырвоныя (белыя) крывяныя цельцы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бе́лы, -ая, -ае.

1. Які мае колер снегу, малака, крэйды.

Б. конь.

Белая бяроза.

2. Светлы, ясны.

Белыя ночы.

3. Варожы савецкай уладзе, контррэвалюцыйны.

Белая армія.

Разгром белых (наз.).

4. Які мае светлы колер скуры (пра ра́су¹).

○

Белае мяса — цяляціна або курынае мяса.

Белая гарачка — цяжкае псіхічнае захворванне ў выніку алкагалізму.

◊

Сярод белага дня (разм.) — удзень, днём.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

белагру́ды, ‑ая, ‑ае.

У якога белыя грудзі. Будуць вечна сады расцвітаць, Белагрудыя ластаўкі лётаць. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бе́лы (фарба) weiß;

бе́лыя мн шахм Wéißen pl;

Бе́лы дом das Wéiße Haus;

бе́лыя но́чы die wéißen [héllen] Nächte;

бе́лае віно́ Wéißwein m -(e)s, -e;

бе́лая варо́на ein wéißer Rábe;

бе́лая гара́чка мед Säuferwahnsinn m -(e)s;

бе́лыя ве́ршы літ réimlose Vérse [f-], Blánkverse pl;

сяро́д бе́лага дня am hélllichten Tág(e);

на бе́лым све́це auf der Welt, in der wéiten Welt; in der (gróßen) wéiten Welt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)