лазарэ́т

(фр. lazaret, ад іт. lazzaretto)

1) невялікая бальніца пры вайсковай часці;

2) уст. бальніца для бедных.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

nursing home [ˈnɜ:sɪŋhəʊm] n. прыва́тная лячэ́бніца/бальні́ца; прыва́тны дом састарэ́лых

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пасялко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пасёлка. Пасялковая вуліца. Пасялковая бальніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інфекцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Выкліканы інфекцыяй; заразны. Інфекцыйныя хваробы. Інфекцыйны працэс. // Прызначаны для лячэння заразных хвароб. Інфекцыйная бальніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Írrenanstalt

f -, -en разм. псіхіятры́чная бальні́ца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

псіхіятры́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да псіхіятрыі. // Прызначаны для лячэння псіхічных хворых, назірання над імі. Псіхіятрычная клініка. Псіхіятрычная бальніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лазарэ́т ’бальніца для бедных’, ’шпіталь пры вайсковай часці’ (ТСБМ). Запазычана, відавочна, праз рускую мову, хаця ёсць польск. lazaret і lazaret (апошняе ў слоўніку Міцкевіча (Sł. Mickiewicza, 4, 23)). Першакрыніцай з’яўляецца дыял. венец. lazareto, італ. lazzeretto (зараз lazzaretto ’бальніца, прытулак для пракажоных’ — ад назвы касцёла Santa Maria di Nazaret (пры якім быў прытулак), якая змянілася пад уплывам імя пракажонага Лазара (Евангелле ад Лукі, XVI, 20)). Венецыянская назва распаўсюдзілася ў еўрапейскіх мовах, а ў 1714 г. з’явілася і ў рускай (Фасмер, 2, 449; Слаўскі, 4, 81–82; Клюге₁₇, 428 і інш.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бедла́м

(англ. bedlam)

1) лонданская псіхічная бальніца;

2) перан. неразбярыха, шум, вэрхал.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шпіта́ль

(польск. szpital < ням. Spital, ад лац. hospitale)

вялікая бальніца, звычайна ваенная.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кліні́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да клінікі. Клінічны гарадок. Клінічная бальніца. // Які праводзіцца ў клініцы. Клінічнае лячэнне. Клінічныя даследаванні.

•••

Клінічная смерць гл. смерць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)